Verði ljós - 01.07.1897, Blaðsíða 8

104
Jesú nafni? svaraúi jeg svo: Að biðja í Jesú nafni er að biðja í Jcsú
trú; og annari spurningunni: Hvernig á að biðja í Jesú nafni?
svaraði jeg þanníg: Sá, sem vill biðja í Jesú nafni verður að
biðja í Jesú anda og með Jesú lunderni; — en af þessu hvoru-
tveggja er það augijóst, hvernig svara ber hinni síðustu spurningu:
Hver getur beðið í Jesú nafni?
Svarið getur aðeins orðið þetta: Sá, sem trúir á Jesúm Krist
sem drottin sinn og frelsara, scm trúír því, að hann hafi með sínu
heilaga blóði endurieyst oss, friðkeypt og frclsað og sá sem í trúnni
hefir tileinkað sjer Jesúm þannig að hann getur sagt með postul-
anum: „Jeg lifi, þó ekki framar jeg, heldur lifir Kristur í mjer!“
— því aðeins sá er þetta getur sagt, hefir Krists anda í sjer bú-
andi, í honum hefir Jesú Krists auðmýktar- og undirgefnislunderni
fest rætur.
En þegar vjer höfum þetta hugfast, þá hljótum vjer og að
skilja það, hvers vegna svo margar af bænum vorum urðu ekki
heyrðar, er vjer þó hugðumst að bera fram fyrir guð i Jcsú nafni.
Einn bað um góða heilsu, en varð að bera sjúkdómskross alla
sína ævidaga. Annar bað um lífslán og meðlæti, en varð mótlæt-
ismaður aila sína daga. Þriðji bað um að mega halda einkabarni
sínu, sjer til gleði og styrktar í lífinu, en það var frá honum tek-
ið. Fjórði bað um að mega búa saman við elskaðan maka sinn,
en varð að kveðja hann og sjá hann borinn til grafar á bezta aldri.
Fimti bað fyrir foréldrum sínum að hann mætti njóta þeirra ná-
lægðar sem lengst, til þess að geta goldið þeim eitthvað af kær-
leiksskuldinni, en sjá, dauðinn hreif þau bæði frá honum og skildi
hann eptir foreldralausan. — Allir þóttust þeir biðja í Jesú nafni.
En þó varð bæn þeirra ekki heyrð.
Var það miskunn guðs, er hjer þraut? Mun það ekki öllu
heldur hafa verið bænin, sem var svo ófullkomin, ekki beðin í hinni
rjettu trú eða í hinum rjetta anda eða með hinu rjetta hugarfari?
Eða mun því ekki ölfu heldur hafa verið svo varið, að einhver
þessara bæna hafi verið af tiokki þeirra, sem Jesú segir um: „Þjcr
vitið ekki hvers Jijer biðjið.“ Um það getum vjer ekki efast.
En þetta má ekki tálma bænrækni vorri eða aptra oss frá
því að biðja. Einn Jesú lærisveinn er ekki fullkominn á fyrsta ári,
það þarf æfingu, vöxt og þroska áður en vjer verðum fullnuma í
bænariðjunni. „Hingað til hafið þjer ekki beðið i mínu nafni, en
sá tími kemur og á þeim tíma munuð þjer biðja í Jesú nafni!“
sagði Jesús forðum við lærisveina sína. Hvenær upprann sá tími,