Verði ljós - 01.09.1899, Blaðsíða 22

150
heims nú á dögum. Þar talaði Robert P. Wilder, trúboði frá Pooua
á Indlaudi, sá maður, sem átt liefir inestan þátt í að vekja kristniboðs-
áhugaun meðal stúdeuta hins enskumælaudi heims, og liefir hvað eftir
anuað ferðast um Norðurlönd í sama tilgaugi. Ilanu lýsti vexti og fram-
þróun kristuiboðsstarfseminnar í heiðnu lönduuum og hvatti meun til
þess að styðja það starf. Hann gat þess, að drottinn hefði þegar gert
dásamlega hluti úti 1 heiðnu löndunum; nú væru t. a. m. 12000 kristui-
boðar mótinælendatrúar starfandi víðsvegar um heim og 71000 aðstoðar-
meuu þeirra af flokki kristnaðra heiðingja; 19000 kristniboðsstöðvar
væru núí hinum heiðua lieimi, 11000kirkjur, 1300000 kveldmáltíðargestir af
réttum 3 miljónum heiðingja, er trú hefðu tekið. t .Japan hefði fyrsta
kirkjan verið bygð árið 1871; nú væru þar rúmlega 400 kirkjur og 40
þús. safnaðarlimir. Af hverjum 800 Japansinauua væri einn kristinn og
af hverjum 60 japanskra stúdeuta væri 1 kristinn. I Kfna hefðu síðan
1840 70 þúsundir tekið kristna trú. Til Úgauda hefði fyrsti trúboðiun
komið fyrir 23 árum; nú væru þar 413 kirkjur, 700 innlendir prestar
og kennarar, 13000 innlendir kristnir menn. Biblian væri nú útlögð á
°/10 allra tungumála jarðarinnar. Alt þetta hefði drottinn þegar látið
vinna. Síðan lýsti hann hinum feiknarmiklu erflðleikum, sem trúboðarn-
ir ættu við að striða og endaði mál sitt með því að skora á hvern þann
stúdent, er hjá sér fyndi köllun til að gerast trúboði, að gefa sig fram
hið fyrsta, því að ávalt væru verkamennirnir of fáir. — Þá talaði þýzk-
ur gyðingatrúboði, Otto von Harling, um kristniboðsstarfið með-
al Gyðinga.
Laugardagiun 19. ág. var bænarsamkoma haldin í kirkjunni og stýrði
henni Heihlú Ekmann, prestur frá Pinnlandi. Síðan var tekið að ræða
um liin kristilegu stúdeutasamtök á Norðurlöndum. Eckhoff
prestur skýrði frá hversu þessi samtök hefðu myndast og hversu þau
hetðu þróast frá byrjun þeirra, hvað bezt yrði séð á stúdentaíúndunum,
er sífelt yrðu fjölsóttari. Upphaflega hefðu þessi stúdentasamtök náð
yfir Danmörku, Sviþjóð og Noreg. Seinua hefðu Pinnar bætst við og
nú síðast hefði verið gerð tilrauu til að draga Islendinga iun í lireyf-
inguna. Skýrði hann frá sendingu kand. K. Stub’s til Islands i fyrra
vor og hvað af þeirri fór hefði leitt (stofnuu „Bandalagsins11), og skor-
aði á séra Jóu Helgason, eina ísleudinginn, er viðstaddur var á fund-
inum, að halda tilrauuiuui áfram, svo næsti stúdentafundur, er haldinn
yrði, fengi að sjá að minsta kosti 3—4 stúdenta islenzka. Eftiráskorun
fundarins, skýrði séra Jón Helgasoii því næst frá skóla- og stúdentalífi
áíslandi, rakti stuttlega sögu íslenzkra mentaskóla frá siðbót niður til
vorra tíma, jafnframt þvi sem hann gerði grein fyrir hvernig á því
stæði, að ekki hefðu fleiri sótt fund þenna en liann einn og livers vegua
naumast gæti verið að búast við hluttöku í hinum norrænu stúdeuta-
fuudum af hálfu íslenzkra stúdenta, þar sem hagur þeirra flestra væri