Verði ljós - 01.11.1900, Side 4

1G4
hugarfari, uema þeim, som hið haruslega hugarfar er hreinast og full-
komnast hjá, þ. e. hörnunum. En hvílík fjarstæða slíkt er, liggur í aug-
uin uppi.
Hafnendur ungharnaskírnarinnar vitua og til sjálfra innsetningar-
orða skírnarsakramentisins (Matt. 28, 19), máli sínu til sönnunar. En
þar geta þeir því að eins fundið höfnuu sinni stuðning, að þeir ríg-
bindi sig við hina röngu útleggingu þessara orða, sem er í flestum hiu-
um eldri útleggingum hiblíunnar (svo og í hinni íslenzku) og hljóðar
svo: „Earið og kennið öllum þjóðum og skírið þær o. s. frv.“, eu þau
orð mætti skilja svo sem kristindómsfræðsla ætti að fara á undan skírn-
inni. En séu þessi orð réttilega útlögð, þá hljóðu þau svo: „Earið og
gerið allar þjóðirnar að lærisveinum með þvi að skíra þær i nafni guðs
fóður, sonar og heilags auda og með því að kenna þeim að halda alt,
sem ég hefi boðið yður“. En þá getur hver maður séð, að ekki er
íneð einu orði hér talað um kristindómsfræðslu, er eigi að fara á und-
an skirninni, heldur mætti miklu fremur ráða það af orðunum, að krist-
iudómsfræðslan (sbr. „keuna þeim að halda alt, sem ég hefi boðið yður“)
eigi að fara á eftir skíruinni.
Ekki verður þeim heldur meiri stuðniugur í orðunum í Mark. 16,
16. „Sá sem trúir og verður skírður, muu liólpinu verður, en sá sem
ekki trúir mun fordæmast11, því að þótt hér staudi: „trúir og verður
skírður11, þá gefur orðaröðin ekki til kynna neiua tímaröð; „trúin“ er
hér nefnd á undau af því að hún er höfuðatriðið, sem alt er uudir
komið, þegar um sáluhjálpiua er að ræða, (sá, sem trúir verður hólpinn,
sá sem ekki trúir fordæmist). Og jafnvel þótt ekki yrði hjá því kom-
ist að skilja orðaröðina hér sem tfmaröð, sönnuðu orðin alls ekkert
gegn leyfilegleik eða tilhlýðileik ungbarnaskíruarinnar, því að þar
sem frelsarinn leiðir hjá sér öll sérstakleg tilfelli, en lieldur sór við hið
almenna, verður hann að haga orðum sfnum eftir því sem almeunast á
sór stað og næst liggur fyrir, en það er hér skírn fulltíða manna.
Að börn hafi verið skirð á postulatimabilinu er hvergi sagt
beinlínis í nýja testamentinu, enda ekki nema eðliiegt að mest bæri á
skirn fullorðinna manna, er hlaut að vera hið almenna meðan kirkjan
enn er kristniboðskirkja. En hins vegar má þó benda á nokkra staði,
er gera það mjög seunilegt, að einnig ungbörn hafi skirð veriðífyrstu
kristni. Það eru þeir staðir, þar sem sagt er frá því, að heilar fjölskyld-
ur hafi látið skirast (sbr. Post.gj. 16, 15. 33; I. Ivor. 1, 16). Þar
er auðsjáaniega út frá því gengið, að alt lieimilisfólkið hafi fylgt hús-
bóndanum, og hví ekki þá einuig börnin, haíi börn verið á heimiluuum?
Menn munu segja: „Það stendur hvergi, að ungbörn haii verið á þess-
um heimilum11, - getur vel verið; en livar stendur þá, að engin ung-
börn haíi verið þar? IÞó verður enn erfiðara að bera á móti því, að
gengið só út frá ungbarnasldrn í orðum eius og Efes. 6, 1, — þar sem