Verði ljós - 01.10.1901, Side 12

150
Yér höfhm nýlega eignast gott og hentugt skólahús. Reykvíkingar
ættu nú — og þú sórstaklega skólaneíhdin — að lúta sór liugarhaldið
um það, að fú sem allra-bezta kenslukrafta við skólann í sérhverri
grein. En það fæst eigi nenia moð því móti að borga kenslustariið
betur eu hingað til heíir verið gert,. — Og þú má ekki gleyma hinu
atriðiuu: aganum og reglusemiuni i skólauum. Því miður verðum vér
að júta, að þeir menn munu hafa mikið til sins múls, sem segja agann
betri í kaþólska skóianum. Án þess að lasta skóla vora, mun óhætt að
fullyrða, að þeim hafi annað verið betur lagið en að hafa góðau aga ú
lærisveiuum sínum. Oss íslendingum er flest annað betúr gefið en agi
og löghlýðni.
Áuk þessa mætti beuda ú, að full þörf virðist vera íyrir æðri barna-
skóla hór í bænum, einkuin fyrir stúlkubörn ; sá skóli ætti að taka við
af barnaskólanum. Yrði haun vitanlega einkum notaður af börnum
lioldri manna. Þar mætti kenna útlend tungumúl, svo sem ensku,
frönsku og þýzku, auk dönsku, svo að ekki þyrfti að leita til Jósefs-
systranna í því efui, sömuleiðis hannyrðir. Vér fúum eigi betur séð en
hér sé verkefni fyrir einhverja af hinum ungu mentakonum bæjarins, er
lielga vildu krafta sína sliku starfi. Og að óreyndu mun alveg ástæðu-
laust að halda því fram, að engin íslenzk kona væri því vaxin, að veita
slíkum smúskóla forstöðu. Það er að gera oflítið úr vorri eigin kven-
þjóð. En einmitt slikrar konu er nú þörf hér í Reykjavík. Munum
vér þurfa að fara út úr borginni til að leita hennarV Vér trúum því
vart. En ef eigi er unt að keuna ungum stúlkum á íslandi hannyrðir
og tungumál nema með því að fá útlendar kenslukonur, hví getum vór
þá eigi eius vel fengið kenslukouu evangelisk-lúterskrar trúar frú Dan-
mörku, eins og kaþólskar nunnur ? Því að líkindum ræður, að aðrir
geti lcent vel en kaþólskir prestar og nunnur.
Eu aðalústæðan til þess, að kaþólska missíónin hefir feugið þeunan
viðgang hér í Reykjavik, er úhugaleysi sjúlfra vor í trúarefnum og hið
alkuntia íslenzka afskiftaleysi og fyrirhyggjuleysi, er lætur sér standa á
sama um alt og leiðir sem allra-flest hjá sér.
Ifilfinnanlegur prestaskortur
er nú meðal landa vorra í Vesturheimi. Það hefir reyndar a’lt af vorið
svo og úgerzt úr frú úri við það, að söfnuðuuum hefir farið siijölgandi,
on ekki prestunum að sama skapi. En ofan á þetta bætist nú, að þeir
liafa ú þessu ári mist tvo af prestum sínum og missa ef til vill liinn
þriðja innan skamms. Þeir prestarnir Jónas A. Sigurðsson og Jóu J.
Clemens hafa búðir sagt söfuuðum sinum upp prostsþjónustu, hinn fyrri
til þess að ganga yfir í aðra lífsstöðu, hinu síðari til þess að gerast
prestur hjá enskumælandi söfnuði suður i Chicago. Þriðji presturinn,
sem, eftir því er segir í',,Sameiningunni“, er búist við að fari frá
söfnuðum sínum, er enginn annar en séra Friðrik Bergmann, vafalaust
hinn mikilhæfasti aí' prestum kirkjufólagsins, að sóra Jóni Bjaruasyni
frágengnum og hinuin ólöstuðum. Eins og kuunugt er, hefir kirkju-