Verði ljós - 01.12.1903, Qupperneq 13

VERÐI L.TOS!
189
sýnduð mér sama viuarviðmótið sem öllum öðrum og ég varð þess líka
áskynja, að þér tókuð svari inínu oft þegar mér var hallmælt af ein-
hverjum. En svo bar það við einhverju siuui — sjálfur hafið þér nátt-
úrlega gleymt þvi, því að h’klega hefir slíkt lient yður dagsdaglega! —
að ég sá yður reisa á fætur bláfátækt gamalmenui, er hafði dottið og
ineitt sig til blóðs, og þór báruð hanu inn i götudyr eiuar, hjúkruðuð
honum og sáuð bonum fyrir þeirri hjálp sem haun þarfnaðist . . . Jú,
það er ekki veuja míu að viðhafa stóryrði né yðar að hlust.a á þau, en
þér verðið að fá að vita, að þér hafið verið verkfæri í guðs hendi til
að gera mig að öðrnm og betri manni.
En ég var hræddur um, að það gæti haft liættu í för með sér, ef
ég alt í einu tæki að sýna opinberlega góðgerðasemi, eins og ég ásetti
mér í fyrstu. Eg var hræddur um, að hrokinn kynui að læðast inn í
hjarta mitt og setjast að þar sem kærleiksleysið var áður. Til þess því
að refsa sjálfum mér fyrir misgjörðir fyrri tíma og til þess að verða
ekki þræll hégómagirndarinnar, áformaði óg, að láta almenning halda á-
fram að álíta mig svíðiug, en í laumi að verja eigum míuum fæðingar-
stað mínum til heilla og til styrktar góðum mönnum er, orðið hefðu fyrir
einhverju óliappi, án þess að nafus inins væri þar að nokkuru við getið,
í fám orðum að verja þeim svo, að „vinstri höndin feugi aldrei að vita
hvað hin hægri gerði“.
Samkvæmt þessu áformi mínu hefi ég lifað síðastliðinn misseris-
tíma, og óg vona, að mér takist að halda því áfram meðan ég lifi.
Eg hefði aldrei trúað því, að nokkur maður gæti orðið svo mikillar
gleði aðnjótandi, sem guð hefir með þessu búið hjarta míuu.
Og uú bið ég yður, háttvirti herra, í viðbót við alt annað gott,
sem þér hafið gert mér, að auðsýna mér þá velvild, að annast um, að
þessar mínar hitistu óskir nái fram að ganga,
að bústýru minni verði launað ríkulega af eigum míuum, svo að
henni sé að fulluborgið til æfiloka, og vinuukonu minni verði út borguð
drjúg upphæð;
að þér útbýtið því, sem eftir verður af eignum mínum, þegar alt
er borgað sem borga ber, til heiðvirðra ekkna, munaðarlausra bai'na og
efnilegra ungra mauua, sem laugar til að komast áfram, og farið þar í
öllu eftir því sem yður virðist réttast og bezt;
að þér látið jarðsyngja mig í mestu kyrþey, og loks
að þér leggið í líkkistuna mína hjá mér böggul, sem þór rnunuð
finna í skrifborðsskáp mínum, og óg heíi skrifað utan á: „Verðbréf".
* Og svo vil óg að siðustu biðja yður að trúa því, að meðal yðar
mörgu góðu verka muni það einuig verða talið, að þór hafið frelsað
sálu mína.
Yðar þakklátur.
Samúel Daðason.