Kristniboðinn - 01.05.1934, Blaðsíða 1

Kristniboðinn - 01.05.1934, Blaðsíða 1
LANPSbÓKASAFM JYu 13-5624 Útgefandi: Kristniboðsfélögin í Reykjavík 2. I Reykjavík,íniaíl934. Frjáls kristinn — eða ekki kristinn Lesið Jóh. 8, 31—44. Er það ekki undarlegt að Jesús skyldi tala svona til þeirra »Gyðinga, sem tek- ið höfðu trú á hann?« Hann hefir eflaust séð »Gyðinginn« í þeim að baki þessari »trú« þeirra. Þeir hafa víst verið farnir að »trúa« á hann sem Messías þjóðarinnar, en án nokk- urrar hugarfarsbreytingar; án lausnar frá gömlum gyðinglegum háttum og hugsunum. Þess vegna gengur hann svona að þeim með oddi og egg, til þess að skilja hismið frá hveitinu. Hvernig er því farið með þig, sem »trúir«, ert þú orðinn frjáls fyrir trúna? Hver getur gert manninn frjálsan? Sonurinn einn. Með hverju gerir hann það? Sannleikanum einum. Þess vegna er ýmist sagt: Sonurinn gerir yður frjálsa eða sannleikurinn ger- ir yður frjálsa. Hvað er sannleikurinn? Það orð, sem leiðir í ljós hið sanna eðli mannsins og hið sanna eðli Guðs. Þessi guðdómlegi sannleikur er sterk- ur baðlögur fyrir náttúrlegan mann, mann, sem ekki hefir tekið sinnaskift- um fyrir Anda Guðs. Þh ert enginn afbrotamaður, heldur snyrti- og prúðmenni hið mesta. Þu stendur ekkei't að baki hinum uppdubb- aðasta, skrautklædda farisea, sem vér getum séð. Og menn snúa sér við til að horfa á þig og dáðst að þér. Enginn hefir hið minsta út á þig að setja. Það er laglega af sér vikið! En sinnaskifti, afturhvarf og endur- fæðing er þér ókunnugt. Hvað ættir þú líka að þurfa að sýsla með slíkt og þvi- líkt! Þú, sem ert þvílíkt, afbragð í þín- um eigin og annara augum! Þú, sem ert þannig staddur, hefir ekki mætt y>sann- leikanum« enn þá. Hann er sterkur lög- ur fyrir svo viðkvæmt og fíngert hör- und. Hann segir við þig: »Sá, sem synd drýgir, er þræll syndarinnar«. Vilt þú veita þeim sannleika vald yfir þér? Þá munt þú komast að raun um að þú þarft að verða »frjáls«, laus við syndir þínar. Eða þá þetta: Fkki ert þú illa œttaður. Þú ert af beztu og göfugustu ættum kominn; já, þú ert Abrahams sonur eft- ir holdinu. Þú hefir fengið afbragðs upp- eldi við siðsamlegustu umgengni og van- ist prúðustu framgöngu. Þú ert hafinn yfir alt lágt og lélegt siðferði. Þetta er nú ekki neitt slæmur arfur. En sinnaskifti? Þú spyrð hvað það sé nú annars? Það hefir ekki komið fyrir í þinni lífsreynslu. Þú hefir sem sé ekki mætt »sannleik- anum« enn þá. Hann flettir af þér glys- hjúpnum, sem aðeins gljáir utan á, og sendir örvar sínar inst inn í hjarta þitt. »Þér eigið djöfulinn að föður og ger- ið það sem faðir yðar girnist«. Vilt þú neita þessum sannleika vald yfir þér? Þá munt þú bráðlega verða að hrópa eftir frelsi frá synd þinni. Þegar sannleikurinn hefir fengið að sýna oss hið sanna eigið eðli vort, þá þörfnumst vér einhvers, sem getur gert oss frjálsa. Og sannleikur Jesú sýnir oss þann Guð, sem hefir sent son sinn í heiminn til þess að frelsa hið glataða. Þegar vér sjáum oss glataða, þá spyrj- um vér að því hvernig Jesú fari að því að frelsa oss frá kvölum synd,'meðvit- undarinnar og fra ógæfu syndavaldsins í oss. Vér hlustum á hvað ha,nn hefir fullkomnað fyrir oss og hverju vér skul- um trúa til þess að verða frjálsir og sáluhólpnir. Þá fyrirlítum vér ekki held- ur það blóð, sem rann á Golgata vegna synda vorra, heldur verður það oss hreinsunarlind friðar og frelsis, já, til eilífs lífs og sáluhjálpar. Hafi þessi lausnari gert þig frjálsan, sjá, þá ert þú orðinn kristinn fvrir trúna. (E. Hove, (Lausl. þýtt Sj.). prestur í Bergen). Örlagaríkir tímar. Eftir V. Skagfjörð; cand, theol. Vér lifum á byltinga og barátturík- um tímum. Það er barátta á öllum svið- um, ef til vill harðvítugri og að minsta kosti víðfeðmari og djúptækari en dæmi eru til áður í sögu mannkynsins. 1 þessu hafróti tímans berst kirkja Krists, til þess að flytja friðvana mannkyni líf og ljós. Og að því er bezt verður séð, er nú úrslitaviðureignin hafin. Það er að mínsta kosti víst, að þeir atburðir eru 1. nú að gerast og munu gerast nú á næstu árum, sem skera munu úr þvi á ótví- ræðan hátt, hver verður framtíð mann- kynsins. Vér skulum nú í huganum líta snöggv- ast yfir vígvöllinn og sjá hvað fyrir augun ber. Það er erfiðleikum bundið að fá rétta heildarmynd af því, hvernig baráttan stendur, því að í slíkum hild- arleik eru mörg atvik —- já, jafnvel stór- viðburðir, sem erfitt er að festa sjónir á og dæma á réttan hátt. Vér sjáum það bezt, sem næst oss er og svo einstaka viðburði aðra, sem sérstaklega vekja ar- hygli vora. En vér höfum nú ekki eftir öðru að fara en því, sem vér sjáum og heyrum, og verðum vér því að sætta oss við það, þótt verið geti að vér skýrum ekki rétt tákn tímanna, vegna skamm- sýni vorrar. En lítum nú yfir vígvöllinn. Það fyrsta, sem fyrir augun ber, eru miklar og stórfeldar trúarvakningar víða um heim. Fyrir heimsstyrjöldina höfðu mennirnir óbilandi trú á sjálfum sér, sínum eigin mætti og umfram alt sínu eigin ágæti.. Menn sáu í hyllingum Paradís framtíðarinnar, þegar hin óhjá- kvæmilega »framþróun« hefði knúið mannkynið upp á hátind »menningar- innar«; því auðvitað trúðu menn því skilyrðislaust, að það sem mannkynið væri komið áleiðis, það væri að þakka »framþróuninni«, og hún mundi halda áfram að ala upp og betra mannkynið hér eftir sem hingað til, enda væri það nú vandalítið, því að í raun og veru væru mennirnir góðir. Auðvitað dálítið ófullkomnir og breyskir — en að minn- ast á synd í því sambandi, það var al- gerlega óviðeigandi. En þessi Babelsturn hrundi í heims- styrjöldinni og næstu árum á eftir. Trú- in á ágæti mannsins rénaði að mun, vísindin sneru baki við efnishyggjunni, máttarstólpunum var svift undan fram- þróunarkenningunni (Darwinismanum), augu manna tóku að opnast fyrir valdi hins illa, aftur tóku menn að finna til syndar og sektar. Hungrið og þorstinn eftir réttlætinu var aftur vaknaður. Og þá hófust vakningar. Ýmsar smærri vakningar hafa geng- ið yfir flest lönd álfunnar; einkum hafa verið miklar vakningar í Noregi nú á síðari árum. En mesta eftirtekt hefir hin mikla trúarhreyfing vakið, sem kend er við enska háskólabæinn Oxford, og farið hefir sigurför um allan heim. Þúsundir og aftur þúsundir manna í

x

Kristniboðinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kristniboðinn
https://timarit.is/publication/510

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.