Nýjar kvöldvökur - 01.03.1910, Síða 17

KVIKSYNDI.
89
heyrði til lóunnar og atvikið löngu liðna rann
upp fyrir henni uni leið? Var hún ekki fyrir
lifandi löngu búin að uppræta allar menjar um
Odd úr huga sínum— var hann ekki eins og
gersamlega dauður henni fyrir löngu? Var henni
ekki sama, hvað af honum varð, — eða hafði
hún kannske haldið spurnum fyrir um hagí
hans og grenslast eftir því, hvar hann fór og
hvernig honum leið, þegar hann var farinn að
búa í fjarlægri sveit? Nei, aldrei nokkurntíma!
Henni stóð gersamlega á sama um þetta, —
enda hafði hún fátt frétt af honum. Menn voru
heldur ekkert að leggja sig í framkróka með
að segja henni um hagi hans, og hana lang-
aði ekkert til þess.--Eða var hún kannske
að hugsa um hann enn þá, langaði hana til
að lifa upp aftur liðnar stundir með honum í
hvamminum. — Var það kannske réttast, að hún
hefði bara haldið áfram, eins og horfði, og
barist á móti vilja foreldra sinna, farið alveg
að sínum ráðum, en troðið ráð þeirra og hand-
leiðslu undir fótum? — Þorgerður hrökk við.
«Guð varðveiti mig frá þessum hugsunum!«
sagði hún hálfhátt með veikri röddu.
Svo knúði hún sjálfa sig með öllu afli sál-
ar sinnar, á vald þeirri hugsun sinni að láta
enga heimsku, sem hún kallaði, eða veiklun
fá yfirhönd yfir sér, heldur snúa sér eingöngu
að skyldustörfum sínum og sökkva sér ein-
göngu ofan í þau. Var hún ekki ólík öllum
öðrum konum og meira en lítið geggjuð, ef
hún gat ekki fundið fullnægingu í þessu? Hún
hafði enga ástæðu til að kvarta — hún Iofaði
sjálfri sér því hátíðlega, að hún skyldi sýna
það í verki.
(Framh.)
Pættir
úr landnámabók jarðarinnar.
1. I n d I a n d.
Á síðari hluta miðaldanna mátti svo telja, að
meginhluti allrar verzlunar í norðurhluta Norður-
álfunnar væri í höndum verzlunarfélags þess á
Þýzkalandi, er Hansastaða félag var kallað. Voru
það margar borgir, er voru í því sambandi,
og þeirra merkastar Hamborg, Lýbika, Brimar,
Núrnberg, Frakkafurða við Main. Höfðu borg-
ir þessar mesta verzlun á íslandi á 15. og 16.
öld; mest var húnþófrá Hamborg, enda voru
þeir kallaðir Hamborgarar, og mun kvæðið
um frúna frá Hamborg vera frá þeim tímum.
Um suðurhluta álfunnar og við Miðjarðarhaf
voru aftur verzlunarborgirnar ítölsku, Feneyjar
og Genúa, einar um hituna. Þær höfðu sam-
bönd við austurlenzka kaupmenn fyrir öllum
Miðjarðarhafsbotni, og sátu þar fyrir öllum
austurlenzkum vörum, keyptu þær upp, fluttu
þær heim, og seldu þær síðan dýrum dóm-
um út um öll iönd Norðurálfunnar. Kom mest
af þeim vörum frá Indlandi, og voru tveir
aðalvegir, sem þær voru fluttar eftir. Önnur
leiðin var landveg alla leið austan frá Indlandi
og vestur um Damaskus, og svo vestur frá
Damaskus og alt vestur að Miðjarðarhafsbotni.
Var það afarlöng Ieið og erfið að flytja dúka
og kryddvörur allan þann óraveg, og engin
furða, þó að þær væru orðnar dýrar, þegar
þangað kom. Hin leiðin var sjóleið austan
yfir Indlandshaf og inn i Rauðahafið alla leið
til Súez; þaðan voru vörurnarfluttar á úlföldum
til Alexandríu, og þangað sóttu svo Genúu-
menn þær og Feneyingar á skipum sínum.
Þegar fram í sótti áttu þeir líka skip, sem
fluttu þær á milli Indlands og Súez, eða ann-
ara bæja við hafið rauða; en miklar siglingar
voru og þar á milli af Aröbum, enda máttu
kristnir menn ekki fara neitt til muna inn á
lestaleiðir múhamedanskra þjóða.
ÞegarNorðurálfumenn fóru aðkynnast krydd-
vörum austurlanda, félst þeim svo vel á þær,
að þeir gátu ekki án þeirra verið. Fyrst fóru
þeir að kynnast þeim upp úr krossferðunum,
en svo jókst fljótt eyðsla þeirra og afneyzla,
að alt af var eftirspurnin meiri en aðflutning-
ingurinn; héldust þær því altaf í afarháu verði,
sem von var.
12