Nýjar kvöldvökur - 01.11.1911, Page 19

NlKULÁS FIÉCHL
259
manna, og fært honum að gjöf myndastyttu
frelsisgyðjunnar úr silfri, en hann vatð reiður
og rak þá frá sér með hana.«
»Ja þvílíkt,« kölluðu hinir upp.
♦ Duplay, segir að hann sé dæmalaust við-
feldinn'í=sambúð,« mælti Nikulás, >langviðfeldn-
asti maður, sem hann hafi þekt.«
»Og er það satt, að hann sé trúlofaður
henni ungfrú Leónóru?« mælti Garnier.
»Já já,« svaraði Nikulás og kinkaði kolli,
»og ungfrú Elísabet honum Lebas vini hans.«
»Rétt er það, ójá,« kölluðu hinir upp.
»Duplay hefur sagt mér,« bætti Nikulás við,
að hann ætli að fæða okkur að öllu leyti, og
vð eigum að sofa í herberginu, sem er til
hliðar við verkstæðið, og það sé búið að búa
Það út til þess.«
»Það er ljómandi,« hrópuðu þeir.
— — — Einn morgun var Nikulás send-
oi" eina leyniferðina, og þegar hann kom aftur
var honum samferða maður, sem baðaði mjög
höndunum, og sá varla í hann fyrir óhreinindum.
»Hvað er að frétta?* spurði Didier — hann
sfóð þá á verði.
»Æ,« sagði Fiéchi, »hann verður að fá að
vita það strax — Pað er búið að drepa hann
Marat.«
»Guð komi til,« hrópaði Didier.
Ohreini maðurinn var einn af prenturum
^arats, og las prófarkir að blaði hans »Pjóð-
vininum«; hann tók nú til og lét dæluna ganga
°g baðaði höndunum í sífellu.
»Já, eg hefi séð þessa kvensu heillangan
tíma á vakki í Kaupmannagötunni, enda átti
t‘ún heima skamt frá honum Danton — Marat
vildi eg segja. Hnífinn hefur hún falið undir
þríhyrnunni sinni. Hún er stór og falleg kona
°g búin eins og sveitastúlka. Enda er hún frá
Caén og heitir Charlotta Corday. Eg varð að
segja til hennar. Hann Marat var í baði og var
að *esa yfir próförk af íRjóðvininum*, og hafði
blaðið á fjöl, sem hann hafði lagt þvert yfir
baðkerið. Eg heyrði hún var að tala við Marat,
°g svo heyrði eg korr — hún hafði þá rekið
langan hníf í brjóstið á honum, og hann var
rétt dauður, þegar eg kom inn. Eg barði hana
svo ofan í gólfið með stól, og svo var hún
tek/n höndum. Böðullinn fær að borga henni
bragðið.«
»Ljóta sagan,« sagði Nikulás og hljóp upp
riðið og sagði Róbespjerre söguna móður og
másandi.
«Rað er merkilegt,« sagði Róbespjerre kulda-
lega, »að kvenmaður skyldi verða til þess. En
það er skiljanlegt að öllu sé snúið öfugt hjá
þeim, sem hafa afneitað öllu mannlegu eðli.«
Charlolta Corday var hálshöggvin daginn
eftir, og varð hún hetjulega við dauða sínum.
En í þjóðþinginu var samþykt að setja brjóst-
mynd Marats úr eir í myndahöllina, sem eins
af ágætustu mönnum þjóðarinnar.
— Fám dögum síðar sátu þeir Nikulás og
félagar hans að miðdegisverði.
»Lebas og Davíð borðuðu hjá Róbespjerre
í gær,« sagði Didier.
»Og Saint-Just uppgjafagreifi rétt á eftir,«
tók Garnier fram í.
»F*að er eitthvað á seiði,« sagði Chatelet
og ræskti sig.
»Hvað kemur okkur það við?« svaraði
Nikulás ólundarlega.
»Já, þú hefur nú selt honum þig með lífi
og sál, Lási,« mælti Didier. »En heldurðu við
vitum það ekki, sem þú vissir fyrir tveim dög-
um, þegar þú varst sendur til hans Tallíen.«
»Hver segir það,« svaraði Nikulás og stökk
upp á nef sér.
»Hægan, laxi,« svaraði Didier, »allur Jak-
obínaflokkurinn veit það í dag — og við erum
allir góðir Jakobínar,«
»Vertu nú ekki að draga okkur á þessu,«
mælti Garnier, »eg veit að það fór rfðandi
maður út að sveitahöll Dantons, þar sem hann
býr með ungu konuna sína, til þess að vara
hann við.«
'■Rað hefir ekkert dugað,« svaraði Nikulás,
»því að Danton heldur að sér sé óhætt og
segir: Róbespjerre þorir það ekki.«
»Og flónið,« sagði Garnier hlæjandi, »en
nú er úti hans hundstfð. Hann hefir rrrýkst hjá
33*