Nýjar kvöldvökur - 01.11.1911, Page 21

NIKULÁS FIÉCHI.
261
ingja þessum og blóðvargi í byrjun júlímánað-
ar; það hafði lengi verið í undirbúningi en
komst ekki á að fullu fyrri en nú.
Róbespjerre var blindur af drottinvaldi og
ugði ekki að sér.
Þingið var orðið Ieitt á þessum daglegu,
endalausu blóðdómum, og kurraði undir niðri
við skipunum hans.
Pá hótaði hann því, að hann skyldi lemja
niður alla flokkadrætti, og hreinsa til í þing-
inu og nefndunum, til þess að koma stjórn-
inni almennilega á laggirnar.
Og svo stökk hann út fnæsandi af reiði.
En það gekk betur fyrir honum á Jakobína-
fundi. Lífverðirnir heyrðu að fagnaðarópin
glumdu við hverri setningu sem hann sagði á
fundinum um kvöldið.
27. júlí hrundi alt saman. Þáætlaði Róbes-
pjerre að láta til skarar, skríða með fangelsanir
og aftökur.
En óvinir hans höfðu átt njósnarmenn á
fundum Jakobína; þeir vissu vel hvað leið,
og höfðu því bundizt enn fastari samtökum en
áður, og þegar Róbespjerre gekk upp á ræðu-
pallinn æptu þeir:
»Niður með harðstjórann!»
Róbespjerre varð svo flemt við, að hann
kom engu orði fyrir sig.
»Níðingur,« æpti einn þingmanna, »blóð
Dantons ætlar að kæfa þig.«
Og einn smáþingmaðurinn bætti við:
»Takið hann fastan.«
Pegar Iagðar voru hendur á hann, stökk
fram Augustín bróðir hans, góður drengur, og
æpti:
»Eg er jafnsekur honum. Takið mig líka.«
Lebas heimtaði hið sama.
Þá voru og teknir tveir aðrir af kumpán-
um Róbespjerre, Couthon, »halti vargurinn*,
og Saint Just með meyjarandlitið, einn hinn
ákveðnasti af fylgismönnum Róbespjerre. Þeir
voru fluttir fimm saman í sitt fangelsið hver.
Pá söfnuðu þeir Jakobínar og fleiri hinna
ærðustu saman hinum versta skríl úr undir-
borgunum, réðust með miklu liði á fangelsin,
losuðu bandingjana úr fangelsi og fóru með
þá í sigurhrósi heim að ráðhúsinn og settu
öflugan vörð í kring um húsið með fallbyss-
um.
Rarna biðu þeir, lífverðirnir foringja síns
og herra.
Mál Róbespjerre stóð ekki illa. En varð-
liðsforinginn var fullur, og þjóðingið lét ekki
kúgast. Rað dæmdi varðliðsforingjann og allan
flokk Róbespjerres utan laga og réttar, setti
duglega herflokka til að gera enda á þessari
óhæfu og koma reglu á þetta upphlaup. Varð-
liðið var flest hlaupið á flótta, þegar þeir
komu.
Nú sá Róbespjerre að fokið var í öll
skjól. Lebas hafði tvær pístólur; hann rétti
Róbespjerre aðra, en skaut sig sjálfur. Róbes-
pjerre ætlaði að gera það líka, en var svo
skjálfhentur, að þegar hann setti pístóluhlaup-
ið upp í sig, fór skotið svo skakt að það
kjálkabraut hann.
Augustin tók varðliðsforingjann fulla og
hratt honum út um gluggann og steypti sér á
eftir sjálfur. Hvorugur beið bana af fallinu.
Couthon lagði sig hnífi í gegn, og valt
ofanundír borðið. Saint Just sat eins og steini
lostinn og hrærði sig ekki,
Svo voru þeir allir fangelsaðir öðru sinni,
og var farið með þá á þjóðþingið. Róbespjerre
var borinn á hurð og bar sig illa.
Regar átti að fara með hann, ruddist fram
risavaxinn maður með barefli í hendi. Pað var
Nikulás Fiéchi. Hann æpti upp og mælti:
»SIeppið honum. Hann er undir minni vernd.«
En um leið og hann reiddi bareflið, hjó
til hans löggæzlumaður og klauf höfuð hans
til hálfs. Hann féll þar niður og enginn leit
við honum.
Félagar hans tóku hann upp og báru
hann heim til sín.
Morguninn eftir sáu þeir félagar, að Róbes-
pjerre og 21 af hinumverstu fylgismönnum hans
voru hálshöggnir og hlustuðu á fagnaðarlæti
fólksins; það æpti í sífellu: »Harðstjórinn er
dauður.«