Nýjar kvöldvökur - 01.04.1946, Blaðsíða 31

N. Kv.
FLÓTTAMENNIRNIR
77
góð áhrif á ykkur. Ég segi það í fullri lirein-
skilni, að ég hefi aldrei séð svona hraustlega
nienn eins og ykkur. Nú, livert er svo ferð-
inni heitið héðan?“
Ég brosti.
,,Það er nokkuð sem ég get ekki látið
uppskátt,“ sagði ég. „Þér megið til að vera
nú 'liðles>'ur við okkur oar láta okkur enda
o o
ferðina í Santiago de Cuba. Nú fer hópur-
mn bráðum að dreifast. Hver af öðrum,
förum við nú að komast á ákvörðunarstað-
tnn. Það er miklu betra að við komumst
það óþekktir, án þess að vekja nokkra eftir-
tekt. Þér getið sagt að þér hafið seinast séð
skonnortuna á siglingu norður á bóginn.“
„Jæja þá, ætli það verði ekki svo að vera,“
sagði hann. „Hvenær ætlið þið að leggja af
stað aftur?“
„A morgun. Við vorum að ákvarða það
rétt áðan.“
„Viljið þér borða með mér í kvöld?“
spurði hann.
„Þakka yður fyrir,“ sagði ég.
„Ég kem þá hingað til að sækja yður.
Eitthvað nálægt klukkan hálf-sex. . . . mig
langaði mest til að bjóða ykkur öllum, en
Jnér er það ómögulegt, ég er ekki vel stæð-
nr núna.“
„Þeir skilja það,“ sagði ég. „Þér eruð
búinn að gera nóg fyrir okkur.“
„Ég kem aftur. Sælir á meðan.“
Hann veifaði í kveðjuskyni ofan af
bryggjunni og hvarf svo upp í borgina.
Telez kom skömmu seinna. Hann var
eins og allur annar maður. Hann var bros-
andi út undir eyru, og gekk beina leið til
Cambreau og kyssti hann á kinnina.
„Sæll,“ sagði Cambreau.
Telez settist við hliðina á honum og
horfði á hann aðdáunaraugum. Svo spurði
hann láa;t:
„Segðu mér, hvað ég á að gera....
Hvernig get ég fengið fyrirgefningu?"
„Fyrirgefningu?" spurði Cambreau. „A
bverju?“
„Að ég skyldi kalla þig djöful,“ sagði
Telez.
„Nú, ekki annað," sagði Cambreau hlæj-
andi. „Þáð er ekkert að fyrirgefa. Ef ég færi
að fyrirgefa þér það, þá mundi ég með því
gefa í skyn, að ég væri betri maður en jrú.“
„Þú ert betri,“ sagði Telez.
„Nei,“ sagði Cambreau. „Enginn maður
er öðrum betri. Við erum allir nákvæmlega
eins. Mundu það. Ég hefi ekki gert neitt
það, sem þú gætir ekki einnig gert.“
„Þú ert heilagur," sagði Telez.
„Heilagari en þú?“ spurði Cambreau.
„Ég á við það, að þú ert réttlátur."
„Jæja þá, við skulum láta það gott heita.
Ég er réttlátur eins og allir aðrir menn. Þú
líka.“
„En þakklætið,“ sagði Telez. „Hvernig
get ég látið í ljósi þakklæti mitt fyrir það,
sem þú hefir gert fyrir mig? Ég verð að gera
eitthvað."
„Þú getur trúað því, sem ég sagði þér í
gærkvöldi,“ svaraði Cambreau. „Guð er
kærleikurinn, sem maður sýnir náunga sín-
um. Trúðu því, og þegar þú ert farinn að
trúa því, þá skaltu breyta eftir }dví ....
Láttu það vera þakklæti iþitt og lífsstarf."
„Ég ætla að reyna það,“ sagði Telez.
Hann kvaddi okkur alla með handabandi
og fór svo.
Ég sá hann aldrei framar.
XIV.
Við höfðum ekkert fyrir stafni allan dag-
inn. Við þurftum ekki að útvega okkur vist-
ir. Við höfðum nægilegar matarbirgðir í
eldhúsinu. Og það var búið að fylla vatns-
geyminn. Það var ekkert, sem aftraði okkur
frá að sigla af stað. Seinni hluta dags varð
óþolandi hiti, og þá sáum við eftir að hafa
frestað förinni þangað til daginn eftir. Okk-
ur stóð ekki á sama um Louis Benet. Hann
hafði ekki komið um borð frá því kvöldinu
áður. Við töluðum um það fram og aftur,
og okkur fannst það ekki óhugsandi, að