Nýjar kvöldvökur - 01.08.1923, Síða 9

NYJAR KVÖLDVÖKUR
11Q
»Efalítið mundi hann gera tilraun, en ann-
að mál er það, hvort honum rnundi takast það.«
»En ...»
• Hlustaðu nú á mig. Til að geta hertekið
kastalann, þegar nægilegt varnarlið er í honum,
þarf öflugan herskipaflota. Hann heíir Gústaf
Aðólf eigi. — F*vi getur það orðið illur þrep-
skjöldur í vegi konungs, ef kastalinn keinst í
óvinahendur.
»Jeg verð að viðurkenna, að þú hefir rjett
fyrir þjer.«
• Óvinirnir gætu varið hjeðan,« hjelt jeg áfram,
•bátum vorum vatnaleiðina, er þeir vildu flytja
okkur vistir. Ef svo setlist öflugur landher um
Mains, væri konungur neyddur til að ganga
þeim á vald, þegar matvælaforða borgarinnar
væri Iokið.«
»Þú hefir rjett að mæla, mjer varð þetta eigi
ljóst fyr en þú opnaðir augu mín fyrir því.«
»Nú eru óvinirnir komnir yfir um. — Sjer
þú að þeir taka land skamt frá kastalanum?*
»Ví«t sje jeg það, en þeir athuga eigi, að
við höfum fallbyssur á kastalamúrunum.*
»Fallbyssur!«
»Já, — veistu eigi, að þær voru fluttar hing-
að í dag.«
»Víst veit jeg það. En hvaða liðsafia höfum
við til að hagnýta okkur þær? — Hvað held-
urðu að fimtán menn megni, og þar að auki
forystulausir. Heldur þú að þeir geti varið
kastalann fyrir 100 til 150 vel vopnuðum
uiönnum?*
»Hvað getum við þá gert til þess að frelsa
kastalann? Þeir eru nú komnir í Iand og stefna
hingað. — Nú eru þeir að hverfa bak við
kjarrskóginn, el'tir litla stund verða þeir komnir
hingað.
Það verður alllangur tíini þangað til þeir
verða komnir alla leið. — Við höfuin áreiðan-
lega hálftíma til undirbúnings. Far þú nú hið
skjótasta og róðu yfir til borgarinnar og sæklu
liðstyrk. — Á meðan ætla jeg að gera það, sem
•ujer er unt, til að tefja fyrir óvinunum-----«
Varðinaðurinn brá þegar við. Hann skildi
vopn sín eftir hjá injer. Eftir tæpar fimm mín-
útur sá jeg hvar hann reri lífróður yfir fljótið.
Pað gat því ekki liðið á löngu þangað til hjálp-
arliðið kæmi.
Jeg hraðaði mjer tiú burt af víggarðinum og
inn í kastalann. T lgáta mín hafði reynst ijett.
Hall fiokksforingi lá steinsofandi undir borð-
inu, en sem betur fór voru allir hinir fjelagar
mínir ódruknir að méstu leyti.
»Fjelagar!« mælti jeg. »Fregn sú, er jeg flyt
ykkur, mun koma ykkur á óvart. — Á að giska
100 lil 150 maiina hersveit úr óvinahernum er
nú á leið til kastalans. Áður en fjórðungur
stundur er liðinn, verða þeir komnir. Rrymur
er farinn af stað yfir um til borgarinnar til að
sækja liðstyrk. Við verðum að verjast á með-
an. Jeg vona að þið sjeuð allir reiðubúnir til
að berjast og láta líf ykkar fyrir konunginn, ef
þess gerist þörf.«
»Heyr! — Við erum allir reiðnbúnir!«
hrópuðu þeir.
»Við verðunr að hlaða fallbyssurnar og vera
viðbúnir til að taka á móti gestunum.«
»Ætli þeir vogi að gera áhlaup?«
• Rví ekki það?«
»Reir álíta ef tii vill að varnarlið kastalans
sé margfalt fleira.«
»Nei, fjelagar,« svaraði jeg. sRað er maður
með þeim, sem er kunnugur öllum hnútum.«
»Hver er það?«
»Ulrik Apfelbaum!*
»Konungsbaninn! — Grípum fljótt til vopna.«
Hinn hrausti drengjaskari þusti út, og auð-
sjeð var að vígahugur brann í blóði þeirra.
Með nokkrum orðum fjekk jeg þá til að verða
rólegri og leggjast niður á víggarðinn til að
gæta að óvinunum, án þess að þeir kæmu
auga á okkur. Reir voru ennþá svo langt í
burtu að við höfðum nægan tíma til að hlaða
fallbysíurnar. Var það einnig gert samstundis.
Fjórðungur stundar leið án þess að fjand-
mennirnir gæfu sig í Ijós. Fóru suinir af fje-
lögum nn'num að láta þá skoðun í Ijósi, að
þeir mundu hafa snúið til baka og eigi lilist
ráðlegt að gera tilraun til að vinna kastalann.
— En jeg þótlist þess fullvís að svo mundi