Ungi hermaðurinn - 15.11.1909, Page 7

Ungl hermaðurlnu.
8Í
bíða eftir; — það er góö samvizka, glatt
og rólegt hjarta, fylt guðlegum friði.
Af elsku vil eg þjóna þér,
þú mig frelsaS hefur.
Ó, herra, virstu aS hjálpa mór,
þín hjálp því aidrei tefur.
Ó, gef þú mór aS gæta mín
og ganga eftir boSum þín
svo skyrt sem skyldan krefur.
XIII.
Helgun og bæn.
Til konungs nokkurs kem eg inn
aS kjósa stóra muni;
þar er alt, sem þörf eg finn,
það er ei heilaspuni.
Bænin er gáta fyrir hinn vantrúaöa; en
hún er dyrleg róttindi fyrir oss, sem
trúum.
AðkomumaSurinn fyrirverður sig aS
ganga inn til konungsins, en barn kon-
ungsins hikar ekki við þaS, heldur set-
ur sig á kuó hans og talar við hann og
biður hann þess, sem það langar mest
til. Og það fær það, sem það biður
um, því það er barn konungsins. Það
er leyndardómur bænarinnar.
Þegar vór höfum grátið synd vora af
hjarta og alvarlega gefið oss Guði á hönd
og erum endurfædd, þá erum vór þegar
orðin Guðs kæru böru og höfum rótt til
að biðja hann. En Satan reynir að hindra
oss, og ef trú vor er veik, munum vór
verða efablandin og hvarfla til baka. En
Guð byður oss að koma og vill, að vór
komum, komum með allar vorar óskir,
allar vorar sorgir og áhyggjur, byrðir
og vandkvæöi, já, alt; ekkert er svo iít-
ilsvert, að hann vilji ekki sjá það og
heyra. Margir eru þeir menn, sem trúa
þessu ekki; eu það or þó saunleikur.
Þeir halda að Guð Iáti sór á sama standa
um þessa smámuni, sem þeir svo kalla.
En sá sami Guð, sem skapaði hina skín-
andi sól og hinn ómælanlega veraldar-
geim, hann skapaði líka hið litla skor-
kvikindi og gerði það svo úr garði, sem
það er. Hann ber jafnt umhyggju fyrir
því smáa, sem hinu stóra. Þess vegna
megum vór koma með alt fram fyrir
hann í bæninni, bæði smátt. og stórt.
Eg heyröi einu sinni mjög vel gefinn
áttræðan öldung segja á þessa leið :
Eg er fiuttur í hús, þar sem eg er
einn míns liðs, svo eg get verið þar með
Jesú. Við búum þar saman og höfum
alla hússtjórn sameiginlega, og þegar eg
tyni einhverju af smámunum mínum, þá
bið eg hann að hjálpa mór að finna það
aftur, og hann gerir það. Hann hafði
rétt að mæia. Og þeir, sem hugsa, að
Guð vilji ekki, að börn hans umgangist
hann þannig, þeir fara villur vegar, og
eiga enn mikiö ónumið.
Vór eigum að vera ákveönir í bænum
vorum og biðja um það, sem vór þörfn-
umst mest í hvert sinn. Frelsuð kona
ein sagði mór, að hún gæti vel beðiö
Guð að gefa sór hreint hjarta, en hún
gæti ekki beðið hann að gefa sór ný
föt, þó að hún þyrfti þeirra. Hún hugs-
aði ekki rótt. Ef hún ieitaði fyrst Guðs
ríkis og hans réttlætis, þá hafði hún
líka rótt til að biðja hann um líkam-
lega hluti. Vitanlega er hin andlega
blessunin markverðust, og á því að leita
hennar fyrst. En Jesús vill, að vór kom-
um fram fyrir sig með allar vorar ósk-
ir og allar vorar þarfir. Látið þetta
vera yður hugfast, ef þór viljið vera
heilagir, hamingjusamir og til nytsemd-
ar.
Um langan tíma hafði ekki komið
regn í Ohio; akrarnir voru orðnir brún*