Ungi hermaðurinn - 15.02.1910, Síða 6

14
Ungi hermaSurinn.
vér sórstaklega tala um þá, sem vita
sig i fangelsi syndarinnar, og það eru
mörg börn og unglingar, sent fyrir sjálfs-
elsku, ósannsögli og stygglyndi, eru
komin inní fangelsi syndarinnar, en þeim
getur orðið útkomu auðið, Hallelúja!
Vór lesum í Esaíasar 61. kapítula um,
að Kristur muni koma og prédika fyrir
föngum, og að hann muni leysa öll bönd.
Haun er basði viljugur og máttugur
til að gefa hverjum frelsi, sem er í fang-
elsi syndarinnar. Lofað veri hans nafn!
Litli drengur og litla stúlka, ert þú
hlekkjum bundiu af einhverjum slæm-
um vana? Tef ekki að biðja Jesú að
leysa þig úr böndum syndarinnar. Bið
hann um það af öllu þíuu lijarta og
gjör það þegar í dag.
Pað, sem lítil telpa kom til leiðar.
Eftirfarandi atburður átti sór stað við
samkomu, sem Hershöfðinginn hélt fyr-
ir nokkru í Cirkus Busch í Berlín.
Á meðal hins mikla mannfjölda mátti
sjá þar litla stúlku, sem gekk um sal-
inn. Hún bar merki, er Byndi að hún
var flokksliðþjálfi. Kærleiki, sem gjörði
hana blíða sem dúfu fylti sálu hennar,
og andi auðmyktarinnar skein út úr
svip hennar. Enginn gat sagt, að hún
væri djarffærin, heldur þvert á móti.
Hún var lítilfjörleg smátelpa, sem með
Guðs náð leitaðist við að láta eitthvað
gott af sér leiða.
Alt í kring í hinum stóra sal, gekk
hún frá bekk til bekkjar altaf biðjandi,
að hennar himneski faðir leiddi hana til
einhverrar sorgmæddrar sálar. Bæn
hennar var heyrð því nú stóð hún frammi
fyrir dramblátum prófessori og frú hans.
Hún leit stilt og rólega framan í frúna *
og sá, að hún hafði grátið.
Leidd af Guðstrúnni spurði litla stúlk-
an þessa frú stillilega og kurteislega,
hvort hún væri hamingjusöm, hvort
hún elskaði Jesú og hvort sál hennar
væri frelsuðf og ef svo væri ekki, hvort
hún þá ekki 'viidi taka þann fasta
ásetning að byrja nytt líf í Kristi og
lifa fyrir hann. Frúin varð niðurlút,
en stúlkan tók í hönd henni og þær
leiddust inn að bænabekknum. Prófes-
sorinn stóð eftir og ætlaði að bíða konu
sinnar. Hvað gat hann gjört eða vildi
gjöra? Hann stóð enn um stund og
beið með kápuna á handleggnum. Að
síðustu fór nonum að leiðast svo hann
lét ráðast að fara inn eftir salnum til
að vita, hvort hann sæi ekki konu sína,
og sór til mestu undrunar fann hann
hana knókrjúpandi við einn stólinn bið-
jandi og leitandi frelsis. Maður hennar
stóð sem steingjörfingur og vissi ekki
hvað hann átti að gera. Það var alt
svo undarlegt og kom svo óvænt. Það
lá við, að hann héldi það vera draum.
Það var auðsóð, að hjarta hans var snort-
ið af Guðs anda og samvizka hans var
vöknuð. Hann andvarpaði þungan og
svitinn lak af enni hans. Að endingu
sigraði róttlætið og hann varð með sund-
urkrömdum anda að lúta að fótum frels-
arans. Hallelúja.
-----sjse------
Nærsýni og fjarsýni.
Það eru sumir menn, sem greina bezt
þá hluti, sem eru 1 talsverðri fjarlægð
og kallar maður þá menn fjarsýna, aft-
ur eru aðrir, sem sjá hlutina bezt með
þvl að halda þeim svo að segja fast að