Nýja Ísland - 01.01.1905, Blaðsíða 9

5
Kr. 27469.44. Við lok leikársins 1904
var félagið skuldlausi með öllu, en átti
ailar þýðingar af leikritum, búninga og
leiktjöld, húsbúnað nokkurn og áhöld, sem
er mikils virði fyiir leikfélagið, starfi það
áfram; en auðvitað yrði ekki mikið úr því,
ef ieikfélagið leystist upp, en nú er engin
ástæða til að vera að gera ráð íyrir því
úr þessu.
Það væri hægt, að týna til fleira félagi
þessu viðvíkjandi, en rúmið leyfir mér ekki
að skrifa fleira að þessu sinni. Að end-
ingu þnkka óg fólagsmönnum fyrir sam-
vinnuna á þessum sjö leikárum; það sýndi
sig oft, að þegar veruleg hætta var á ferð-
um fyrir fólagið. þá tóku menn höndum
saman og leyfðu ekki af kröftum sínum,
og þess vegna er það, að félagið lifir góðu
lífi enn í dag. Tvívegis sýndi félagið mór
viðurkenningu í verki, með því í annað
sinn á afmælishátíð að gefa mér fallega
klukku, og svo að síðustu þegar ég fór
frá formennsku-starfinu, að senda mór á-
litlega peningaupphæð í „viðurkenningar-
skyni fyrir margra ára starf“.
_________ Þ. Þ.
Atlis. f þessu hcfti af N. ísl. konm myndir af
þeini 6 leikendum, sem lengst liafn unniö i leikfélaginu
og sem þaö eflaust á tilveru sina aö þakka. I næsta
blaði kemur II. kaíli þessarar greinar og veröur þar
minst á hvern þessara leikara uin sig o. 11.
Utan úr heimi.
Lag: Det gaar saa liorligt over alt.
Nú hvaðanæfa’ er harla margt
úr heiminum að frótta,
um aldarfarið æðisvart,
en ekki nýtt er þetta.
Hjá Rússum mesta óöld er,
þar alt í handaskolum fer;
ef stjórnin ekki sér að sér,
úr sögunni mun hún detta.
Nú heimtar frelsi þjóðin þar,
en það vill Zar ei gefa;
hann óstjórn reynir alls konar
með eldi’ og púðri S6fa.
Þar bylja á húsum byssuskot
og bombur slá þar marga í rot,
svo Rússinn kemst í ráðaþrot,
þótt reiði’ hann steytta hnefa.
Frá Svíum ekki sakt er gott;
þar sumum fer að hitna,
ef Norðmenn frá þeim fjúka brott
og fósturböndin slitna.
Hann Óskar hefir sagt af sér,
það sýnir hvernig stjórnin er;
hann fara ætti’ í frelsis-her
og falla á kné og vitna.
Hjá Frökkum segir Fjallkonan
sé íjandinn laus að verða;
þeir Rússann telja réttlátann,
hans ráð má enginn skerða.
Nú kveða fáir friðarlag,
á fund er ekki minst í Haag,
og gott ef ekki’ einn góðan dag
menn grípa um alt til sverða.
Oss íslendingum ekki er gott,
nú erum vér á þönum
og þiggjum hvorki þurt né vott
af þjóðarhati'i’ á Dönum.
Ef herskip ættum, heiman að
með harðfengt lið, frá Víkur stað,