Nýja Ísland - 01.01.1905, Side 11

7
]) i'l i IIII
•X i in
(hreysiköttur).
Hann Jim er nú genginn úr jarðarvist
með jafnaðargeði og ró.
Sá malaði löngum af mikilli list
og mýsnar úr holunum dró.
Hann fæddist í kyrþey og alinn upp
við eldstóna búrskápnum hjá
og fékk sór víst margan feitan hupp;
og fleiri en nefna má.
Hanu var hvers manns hugljúfi, hélt sig vel,
enda hafði góð föng á því.
Slíkt veraldarbarn með það væna stél
og vitsmuni kollinum í.
Svo mjúk og „flott“ var hver hreyling hans,
nema helzt ef hann drakk um of.
Var fullkominn jafnoki finasta manns. —
Nú fær hann í gröfinni lof.
Hann mjálmaði aldrei. Þið trúið þvi trautt,
því tónlagi gat hann ei náð.
Það var bara ýlfur svo ánægjusnautt,
að úr því varð neyðarlegt háð.
En malið var einstakt og augun hans
og yfirskegg nýjum að sið.
Og þegar hann vatt sér í dúnmjúkum dans,
þá dignuðu rotturnar við.
í rökkrunum fór haun á rottu-túr
„til að rétta sig dálítið við“
og fullur kom hann þeim ferðum úr,
já, fullur að reykvískum sið.
Af bráð var oftast nær vör hans vot,
- það var jú hans atvinnugrein.
Hann þekti hvert einasta skúmaskot
með skinin og innþornuð bein.
Hún Freya grætur við fregnina þá,
er flytur hans endalok þung;
hún fær hann víst aldrei framar að sjá,
svo fjörug og bústin og ung.
Og uppáhald Báru og Iðnó hann var,
þeim arma hann vafði um háls.
Því „frökenin" mörg hann á bringu bar,
sem bæði var saklaus og frjáls.
Hann Jim er nú genginn úr valinni vist,
á veiðar í annan heim,
i nýjum skrúða, með nýrri list,
við nýjan og laðandi hreim.
I-Iann vissi naumast af neyð og sorg
og naut alls í jafnrétti frjáls.
Alt líf hans var óslitin lokkandi dorg
unz lagði sig snaran um háls.
Hávarður.
----m m M -----
Hersöngur
.Tóns ii-s'i I t;i.
Lag: Býsna marga hildi liáð.
Fjallabúar fara’ um land,
frost og snjó ei hræðast grand;
föng þeir hafa feikinóg,
fiskiafia úr Stórasjó.
Stóri Kolur stelvísi,
stigamanna foringi,
rænir sauðum afrétt á,
illur þykir gestur sá.
Sveitamenn hann firrir frið,
fáum því hann veitir grið,
harður stýfir haus frá bol,
hræðast allir Stóra Kol.
Hendist yfir hverja á,
heiðaverin stór og smá;