Nýja Ísland - 01.10.1905, Blaðsíða 4

Nýja Ísland - 01.10.1905, Blaðsíða 4
34 NÝJA ÍSLAND. af Orlóans o. s. frv. í anddyrum konungs- hallarinnar er stór sveit hirðmanna, sem væru færir um að taka að sér stöðu stór- officóranna. í hernum er mikill fjöldi her- manna, sem eins vei geta verið sveitarfor- ingjar og marskálkarnir. Hve margirkram- arabúðar-sveinar eru ekki ígildi ríkis-ráð- gjafa vorra! Hve margir verzlunarmenn eru ekki færari um að stjórna ömlunum en þeir, sem nú eru ráðsmenn og undir- tyllu-ráðsmenn. Hve margir málaflutnings- menn eru ekki jafnfærir um að dæma mál og dómarar vorir ! Hve margir prestar eru ekki jafnfærir og biskupar vorir o. s. frv. Að því er snertir stóreignamennina,þá mundu erfingjarnir ekki þurfa að ganga á skóla til að halda gildi eins vel og þeir........ Hin núverandi félagsskipun er í sannleika þveröfug. Hinir æðstu í þjóðfélaginu eru fávísir, hjátrúarfullir, latir og óhófsamir, en þeir, sem eru duglegir og iðjusamir.eru skoð- aðir sem minni háttar og notaðir sem verk- færi“. (Framh.). Hvar lendum vér. Það er sá vani hjá oss í Vík, að öílu sjálfir viljum ráða; sér potar hver fram í pólitík, oss pólitíska’ ei vantar snáða; og hér er Landvörn, hér er líka Fram með heimastjórn, sem þó er eintómt Framsóknarfjör [gjamm. fær engin svör, vorl félagslíf her kaun og kláða. Vér höfurn félög í hverri krá og höldum fundi næt’r og daga, en aldrei verða þau aldurshá svo um þau fmnist rituð saga, og ef þau deyja, eins og mjög er títt, vér annað þá í staðinn myndum nýtt. Hvað er þar kent? — Sú eina ment að gegna kröfum munns og maga. Oft miklir crum vér menn að sjá og meiri kannske en eftir föngum; vér eins og harónar herumst á og hiltum oft til hliða vöngum. Vér erum snauðir, auðsins leituin þó, en öfundsýkin kefur alla ró, hún höl oss býr það bannsett dýr í hrjósti voru livar sem göngum. Vor menning er ekki mikilsverð, ef mæld hún væri á réttan kvarða, vér þykjumst renna í fleygiferð til fullkomnunar spretti harða og störum þá á stjórnardýrin1 mest en störum reyndar á oss sjálfa bezt. Manns er ógreið menningarleið, svo mæla þyrfli hana’ og varða. En hvenær verður sú vegabót? — Þá veröldina »Málmur« gyllir og »MjöInir« liættir að mala grjót en mótar gull, sem heiminn fyllir. Þá verður okkar ísland paradís og upp eitt voldugt stórveldi liér rís Þá verður glatt það segi’ eg satt, er sérhvert auga málmur tryllir. 1) Zoon politicon.

x

Nýja Ísland

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýja Ísland
https://timarit.is/publication/533

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.