Nýja Ísland - 01.01.1906, Síða 9

NÝJA ÍSLAND.
3
það var »secessio plebis«, þ. e. skrúðgang-
an mikla til ráðherrans með blysför,
sem ekkert varð úr, af því blysin vant-
aði, þar var það einkar lnigðnæmt.eins
og séra Einar segir, að sjá Jónka, og
heyra hans snjöllu og hljómfögru ræðu
til ráðherrans. Eg varð svo hrifinn af
þvi, að eg sinti engu öðru, og gekk
heim til min, og sofnaði slrax.
Skarpliéðinn.
Nauthóll.
Að Nauthól flyt eg mig nú í dag
og nem þar land fyrir sólarlag,
því hafnarbryggja af hagleik gjiirð,
er hlaðin upþ við ’ann Skerjatjörð,
og þar á að byggja háreist hús
sem hallirnar þeirra ’ans Bryde og Duus,
og þar verður alt með auði krýnt
og eins og í Godthaab f í n t.
i Nauthól I — Nauthól
í gamla daga hann Gamli bjó.
Naulhól 1 Nauthól!
Og gráslepþu veiddi’ hann úr sjó.
Hann Gamli vissi að grásleppan
var guðsblessun nóg fyrir almúgann,
því hugsaði’ ’ann aldrei hærra’ en það
að hlaða bátinn, ef rann hún að.
Um ritsímann var ekki rifist þá,
né ráðherrans veldi’ eða stjórnarskrá,
og þá var hún sa við t’jóðólf sátt,
en þjóðviljinn fór ekki hátt.
I Nauthól. i Nauthól
við gömul landsiög .hann Gamli bjó
I Nauthól. — í Nauthól
og glaður þar lifði’ hann og dó.
Þá var nú gaman að vera’ i Vík
og vita’ ekki af neinni pólitík;
á Gildaskálam var gengið þrátt,
menn glaðir voru og sungu hátt,
og skemtu sér suður við Skothúsið
og skutu kúlum og liæfðu mið,
svo æfin leið þar í gleði’ og glaum
við glasanna freyðandi straum.
Á Nauthól! — Á Nauthól
þá höfðu vist engir augastað
Á Nauthól, á Nauthól,
þvi örreitiskot vai það.
En svo kom hann Briem til sögunnar
og sá hvar gu!lkista landsins var;
hann skipi sigldi’ inn á Skerjafjörð,
að Skildinganesi, og fékk þá jörð.
Úr töskunni sinni hann taldi’ út féð
og tók þá kotið lians gamla með,
og gullið þar alt i oSkjuhlíð,
sem frá ómuna .geymt var tið.
í Nauthól! í Nauthól
nú ris upp eitt heimsins höfuðból!
■ Nauthól! í N uithól
með heimstjórnar veldisstól.
Hann Syngjandi1 veitir þá, svei mér, gagn,
er sótt verður þangað alt rafurmagn.
Við grútartýru hann Gamli bjó,
nú geislar birtan um land og sjó.
. Hólunum myrkur aldrei er,
ef ætla menn þar að skemta sér
á næturnar, þegar Nauthól frá
öll nýju Ijósin má. sjá.
I Nauthól! í Nauthól
ei fellur snjór eða frost né hrím.
Nauthól! Nauthól,
siðan fékk hann þar land ’ann Briem.
11 Ofurlitil lœkjnrsprænn, sem fellur niður í Foss
vog, sknrut nustur frn Nnutliól, og i fyrri dngn, áður en
þjoðin vnrð »siviliseruð«, vnr kölluð »Mígnndi«.
AH á ílngi.
Arma sonunt-, tremuique oritur.
„Pælir nú. Plausor minn! - Gott veðnr i <lnq?u
„Tteldur lakara í gær!“
„Afskapaveður í fyrradag!11
„A, þótti þér það?— Var það e.kki þá, þegar
kviknaði i hjá sýslumanninum?
„Nei, blessaður vertu! Það var nú dafrinn þar
áður, og það var nú ekki svo bölvað veðiið þá“.
„Ekki það! — Hvernig vur það. sást.u brunann,
kunningi? — Geturðu sagt niér nokkuð greinilega
um hann. Það er engu oiði trúandi. s<>m rnaður
hevrir, og engu líkara en að það sé orðin ski'int-
un manna nú á tímum að ljúga sem mest,u.“
„Brunann sá ég nokkurn veginn, laxi, og man
vel, hvernig veðrið var daginn þann. — Dálitið
frost um morguninn og norðunkæla, kafald um