Sumarliljan - 01.06.1919, Qupperneq 7

SUM ARLILJAN. 5
sé nú hljóðpípa sem hægt er að
blása í.c
Hann blés varlega í hana og und-
urfagrir tónar liðu út í geiminn. í
sama bili stóð hjá honum ofurlítill
dvergur, svo sem 10 þumlungar.
Hann tók ofan skringilegu, rauð-
röndóttu skotthúfuna og hneigði sig
djúpt.
»Náðugi, ungi herra, eg er kom-
inn til að biðja þig um dálitinn hlut,
sem mér er fyrir afarmiklu að fá.c
Tuma líkaði nafnbótin vel og svar-
aði því vingjarnlega:
»Segðu mér hvað það er, sem þig
langar til að eignast,v svo eg viti.
hvort eg get látið þig fá það.c
»Rað er hljóðpípan mín, sem þú
fanst áðan. Mér þætti ofurvænt um
að fá hana aftur.c
»Æi, — eg ætlaði einmitt að gefa
henni mömmu hana,c sagði Tumi.
»Hún gæti fest hana á úrkeðjuna sína.
Eg er viss um að henni mundi þykja
svo vænt um það, hlóðpípan er svo
falleg.c
Dvergurinn varð svo hnugginn
á svipinn, að Tumi fór að kenna í
brjósti um hann. — En hann langaði
svo mikið til að gefa mömmu sinni
hljóðpípuna. Það var eins og dverg-
urinn hefði lesið hugsanir Tuma.
»Eg ætlast ekki til að fá hana fyr-
ir ekkert,« sagði hann. »Eg skal veita
þér eina ósk í staðinn. En hljóð-
pípuna mína niá eg til að fá.«
»Af hverju viltu endilega fá hana?«
spurði Tumi ærið forvitinn. Eg hefi
séð margar silfurhljóðpípur langt um
fallegri en þessa, þó hún hafi falleg
hljóð.
»Við dvergarnir höfum svo margt
að gjöra. Eitt af því er að vekja
fuglana á morgnana. Rú heldur
ef til vill að þeir opni augun strax
og sólin kemur upp og skín á þá,
en því fer fjarri. Þeir myndu sofa
allan daginn ef viðblésum ekkií hljóð-
pípurnar okkar.«
»Nei, þetta vissi eg ekki fyr!« hróp-
aði Tumi forviða. »Vekur þú nokkra
sérstaka fugla, dvergur litli?«^
»Ojá, eg vek Iævirkjana, en í
dag hafa þeir steinsofið allir í hreið-
unum, af því að eg fann hvergi
hljóðpípuna mína.»
»Þú skalt fá hana snemma í fyrra-
málið,« sagði Tumi ákafur, »en þ
verður þá að lofa mér að sjá þeg-
ar þú vekur lævirkjana.«
»Já það skal eg gjarnan gjöra ef
þú kemur hingað klukkan 5 í fyrra-
málið, og þá skal eg líka uppfylla
einhverja eina ósk fyrir þig. En þú
mátt ekki segja nokkrum manni frá
því að þú hafir séð mig eða ætlir
að hitta mig.«
Tumi lofaði því.
í sama bili hvarf dvergurinn.
Allan daginn var Tumi að hugsa
um þetta leyndarmál sitt. Honum
fanst það svo skrítið að allir lævirkj-
arnir skyldu sofa í hreiðrunum, af
því að hann hafði ofur litla silfur-
hljóðpípu 1 vasanum.
Morguninn eftir vaknaði Tumi þeg-
ar klukkuna vantaði fjórðung í 5.
Hann mundi óðar eftir því að hann