Páskakveðja frá K.F.U.M. - 01.01.1916, Blaðsíða 6

6
ÞÁskaiíveðja frá k. f. u. M
leitt í Ijós líf og ódauðleiki. Nú var hátíð lífsins
runnin upp í sálum þeirra.
Við byrjun ferðarinnar kendum vjer í brjósti
um þessa ungu menn, sem voru svo daprir i
bragði. Við lok bennar samgleðjumst vjer þeim
af hjarta. Og þeirra fögnuður er einnig vor fögn-
uður. Þeirra fagnaðarefni einnig vort og allra
kristinna manna.
Því að margir af oss þektu eitthvað iika til
Emmausgöngunnar af eigin reynslu; vjer bjugg-
um yfir harmi, en augu vor voru haldin, og
vjer þektum ekki hinn ósýnilega vin, sem með
oss var í förinni. En svo útlagði hann fyrir oss
ritningarnar og lauk upp hugskoti voru og vjer
þektum liann og eignuðumst hina eilífu páska-
gleði og hjartað fyltist þakklæti og lofgjörð. Og
nú blessum vjer páskasólina, sem enn á ný
minnir oss á liinn dýrlega páskaatburð, grund-
völl trúar vorrar og vonar. I’ví nú vitum vjer,
að dauðinn er eigi hið síðasta, heldur lífið. Gröfin
er eigi hið síðasta, heldur himininn. Og í Jesú
nafni óskum vjer hver öðrum gleðilegra páska.
Drottinn er upprisinn og orðin höfðingi lifsins.
Dauðinn er uppsvelgdur i sigur.
En af þessari heilögu frásögu sjáum vjer i
fyrsta lagi, að Jesús er nálœgur vinum sínum,
öllum þeim sem elska hann og þrá eins og hinir
ungu menn á Emmausgöngunni. í*að verður ekki
sagt að þeir hafi trúað á hann, eins og þá stóðu
sakir. Trú þeirra hafði liðið skipbrot á föstudag-
inn langa. En þeir elskuðu hann og þráðu, og
þessvegna nálgaðist hann þá og sióst í för með
þeim. — Ef trú þín hefir liðið skipbrot á skerj-
um efans og augu þin eru haldin, og þú þekkir
ekki hinn upprisna frelsara þinn, þá vittu samt,
að hann er nálægur þjer og slæst í för með þjer,
ef þú elskar hann og þráir, og saknar samfylgdar
hans. Augu hans hvila á þjer og hann horfir
inn í sál þína dapra í bragði. Og hann kennir í
brjósti um þig. Því þetta er hið annað, sem vjer
lærum af Emmasusfrásögunni, að Jesús aumk-
ast yfir vini sina og tekur þátt í hrygð
þeirra.
Þó að mennirnir ekki þekki og skilji hrygðar-
efni þilt nje taki þátt í því, og þú sjert einmana
og dapur í bragði, þá þekkir Jesús það alt og
skilur miklu betur en þú sjálfur, og kennir í
brjósti um þig og samhryggist þjer, svo að þú
ert ekki lengur einn um sorg þína, en Jesús ber
hana með þjer, svo að þjer ljettir.
Því að í þriðja lagi sjáum vjer af harmsögu
hinna ungu manna, sem elskuðu og þráðu Jes-
úm, að hann eyðir liarminum, breytir hrygð í
gleði. Og þelta er hið mesta og besta sem hjart-
að þráir. Ríkasla þráin í mannlegu hjarta er
gleðiþráin. Allir leitum vjer gleði. En hvar finn-
um vjer hina hreinu og sönnu, hina varanlegu
gleði? Eg þori óhætt að fullyrða: hvergi nema
hjá Jesú, hinum upprisna, lifandi frelsara. Hjá
honum, og honum einum finnum vjer gleðina
varanlega, friðinn, sem öllum skilningi er æðri.
Segðu mjer, ungi maður, ef þú hefir annarsstaðar
fundið þessar lífsins dýrustu hnossir: hinn sæla
frið og hina varanlegu gleði. .Teg veit að þú hefir
ekki fundið þær, ef þú annars átt þær, annar-
staðar en hjá .Tesú. Annarstaðar hafa þær aldrei
fengist.
Og hvernig fór Jesús að eyða harminum i
hjörtum Emmauslærisveinanna og veita hina sæl-
ustu gleði? Hann gerir það með hinum sögulega
vitnisburði, ritningarorðinu, sem hann útleggur
og útskýrir fyrir þeim, svo að þeir skilja það,
sannfærast og trúa. Með alveg nýjum skilningi
líta þeir nú á hin fornhelgu spádómsorð.
Og enn fer hann að á sama hátt. Yfir hið heil-
aga, ritaða guðsorð bíblíunnar varpar hann nýju
ljósi, svo að vjer skiljum það, hjartað brennur i
oss og vjer sannfærumst og trúum og gleðjumst.
Og svo fullkomnar hann gleðina, er vjer þekkj-
um hann, og hann opinberar oss dýrð sína. Og
þá vaknar hjá oss löngun til að verða boðberar
hans, gera aðra hluttakandi i gleði vorri og svo
samgleðjast þeim af hjarta.
Þekkir þú, vinur, þessa löngun? Förum vjer
nú eins að og Emmasuslærisveinarnir forðum,
er þeir hurfu attur til að kunngera lærisveinun-
um það, sem svo rnjög hafði glatt þeirra eigin
hjörlu? Það eigum vjer að gera. Og það gerum
vjer, er vjer óskum öðrum gleðilegra páska, svo
framarlega sem hugur fylgir máli.
J. I\