Páskakveðja frá K.F.U.M. - 01.01.1916, Blaðsíða 5

PÁSKAKVEÖJA erá k. f. u. m.
um heiminn. Kristindómurinn hefir gjörbreytt
svo mörgum. Á bak við er lifandi frelsari, vjer
tilbiðjum ekki dauðan mann. Kristindómurinn
breytir hverjum einstökum, og svo gefur hann
hinum eina sigur yfir mörgum.
Oss finnast þeir alt of fáir, sem i sannleika
halda páska. En nú kemur enn einu sinni
gleðileg hátíð og þessi skilaboð: »Skelfist eigi;
Jesús er upp risinn«. En fær þá Drottinn að
framkvæma kraftaverk i hjarta þínu? Ert þú
meðal þeirra, sem páskarnir fá að gjörbreyta?
Ef svo er, þá er sigurinn vis. Þá verða þessir
páskar sigurháiíð.
Það getur verið, að þú lesir þessi orð í ein-
rúmi; þá er verið að kalla á þig, þá er Kristur
að biðja um einn liðsmann. Það getur verið, að
nokkurir tali saman um þau; þá er verið að
kalla á þá og bjóða þeim að vera með í óslit-
inni sigurför. Guð getur enn notað hina fáu, ef
hann fær að gjörbreyta lífi þeirra. Guð fer enn
að eins og að undanförnu, hann útvelur hina
fáu og lætur trú þeirra vera það sigurafi, sem
sigrar heiminn. Hann kallar á þig, lil þess að
þú skulir fá hlutdeild í siguraflinu og hefja hált
ljóssins fána i liði frelsarans.
Henrik Ibsen hefir sagt: y>Einn með Gnði, þar
er meiri hlutinn«. Mjer þykir vænt um þessi orð,
kristnir menn vita, að þau eru sönn.
Látum ekki páskana fara fram hjá, án þess
að vjer breytumst, en hermönnum Krists er sig-
urinn vís. Enn mun svo fara, að hinir fáu sigra
hina mörgu og gera þá að vinum Krists.
Tökum á móti styrkjandi páskakveðju. Hræð-
umst engin sorgarsár, sjerhvért bráðum þornar tár.
Guð gefi oss öllum gleðilega páskahátið 1
fíj. J.
Jpegar Jesús slæst i förina,
breytist hrygð i gleði.
Á páskadaginn voru tveir ungir menn á ferð
frá Jerúsalem lil þorps nokkurs þar i grend, að
nafni Emmaus. Þeir voru daprir og hljóðir, þvi
þeir þjuggu yfir þungum harmi. Á föstudaginn
langa höfðn fagrir æskudraumar þeirra og bjartar
vonir brugðist. Þeir gátu þvi ekki tekið þált i
hátíðagleðinni, en leituðu einveru og kyrðar í
hinu litla, afskekta þorpi.
Þá var það, að sjálfur Jesús nálgaðisl þá og
slóst i ferð með þeim. En augu þeirra voru
haldin, svo að þeir þektu hann ekki. Og hann
sagði við þá: Hvaða samræður eru þetta, sem
þið hafið ykkar á milli á leið ykkar? Og þeir
námu staðar daprir í bragði. Og annar þeirra,
að nafni Kleófas, svaraði og sagði við hann: Ert
þú eini aðkomumaðurinn i Jerúsalem, sem veist
ekki hvað gerst hefir þar þessa dagana? Og
hann sagði við þá: Hvað þá? En þeir sögðu við
hann: Það um Jesús frá Nazaret, sem var spá-
maður, máttugur i verki og orði fyrir Guði og
öllum lýðnum; hvernig æðstu prestarnir og höfð-
ingjar vorir framseldu hann til dauðadóms og
krossfestu hann. En vjer vonuðum að hann væri
sá, er leysa mundi Israel. Já, og auk alls þessa
er i dag þriðji dagurinn síðan þetta bar við. Enn
fremur hafa konur nokkrar úr vorum fiokki, er
árla voru við gröfina, gjört oss forviða. Þær fundu
ekki likamann, og komu og sögðu, að þær hefðu
jafnvel sjeð engla í sýn, sem liefðu sagt hann lifa.
Og nokkrir af þeim, sem með oss voru, fóru til
grafarinnar, og fundu alt eins og konurnar höfðu
sagt, en bann sáu þeir ekki. Þá sagði hann við
þá: Ó, þjer heimskir og tregir i hjarta til að
trúa öllu því, sem spámennirnir hafa talað! Átti
ekki Ivristur að líða þetta og ganga inn i dýrðina?
Þannig hljóðaði þetta merkilega samtal. Og nú
vitum vjer hvernig fór. Jesús byrjaði á Móse og
öllum spámönnunum og útlagði fyrir þeim í öll-
um ritningunum það er bljóðaði um hann, og
sannaði þeim og sannfærði þá um, að alt þetta
hefði átt svo til að ganga. Og timinn leið og
harmur þeirra eyddist og glaðir og ljettir í lund
komu þeir til þorpsins, og fengu Jesúm til að
fara inn með þeim, og er hann sat til borðs
með þeim, og tók brauðið, blessaði og braut
það og fjekk þeim, þektu þeir hann, en þá hvarf
hann þeim sýnum. En þeir stóðu upp og hurfu
aftur glaðir í bragði til Jerúsalem og hittu þar
hina lærisveinana. Og nú höfðu þeir eignast var-
anlega páskagleði, hrygð þeirra breyzt í fögnuð.
Því nú hafði trú þeirra fengið hinn rjetta, óbifan-
lega grundvöll. Nú vissu þeir, að Jesús var upp-
risinn og lifandi og deyr ekki framar. Nú var
þungum steini velt frá brjóslum þeirra. Nú var