Ný þjóðmál - 14.06.1974, Síða 6

6
NÝ PJÓÐMÁL
KRISTBJÖRN ÁRNASON, FORMAÐUR SVEINAFÉLAGS HÚSGAGNASMIÐA:
Kristbjörn Arnason
Launþegar!
F-lisúnn
er umfram allt
YKKAR listi!
Magnús Gíslason, Froftastöðum, sem skipar 2. sæti á F-listanum í Norðurlándskjördæmfvestrá:
Að byggja landið
Magriús Gíslason
Ösjaldan heyrast þau orð, að
við Islendingar séum fáir, fá-
tækir og smáir. Þeirri kenningu
er þó hollast að taka meö fullri
varúð. Auðvitað erum við fáir.
Þjóðin öll er ekki fjölmennari en
ein gata i erlendri stórborg. En
smá er þjóðin ekki miðað við
manndóm og andlegt atgerfi.
Þar stöndum við öðrum fjöl-
mennari á sporði.
Og við eigum gott land, rikt og
gjöfult, ef rétt er að þvi bUið.
Fiskimið okkar eru ein hin auð-
ugustu i heimi, landið er gott og
frjósamt til grasræktar, litt
nýttir miklir möguleikar til
fiskiræktar i ám og vötnum,
gnægð ónotaðra orkulinda i fall-
vötnum og hverum. Og það, sem
ekki er minnst um vert: Við
erum enn að mestu lausir við þá
mengun sem nU býr öllu lifi vitt
og breitt um heimsbyggðina
meiri háska en flest óáran önn-
ur. „Island er bezta land i
heimi”, er haft eftir Tryggva
heitnum Þórhallssyni. Þau orð
fela i sér meiri sannleik en sum-
um kann að virðast i fljótu
bragði.
En höfum við Islendingar
stefnt i rétta átt með nýtingu á
landinu og auðæfum þess? Það
dreg ég mjög i efa. Mörg undan-
farin ár hefur þjóðin, i æ rikara
mæli, hnappast saman á suð-
vesturhorni landsins. Þangað
hefur fólk og fjármagn stefnt i
striðum straumi utan af lands-
byggðinni. Af þeim sökum hefur
legið við landauðn i sumum
sveitum og sjóþorpum. Eftir
liggja ónotaðir framleiðslu-
möguleikar, arðlaus mannvirki.
Þannig getur engri þjóð liðist til
lengdar að haga sér i landlaus-
um og sveltandi heimi.
Vinstri stjórnin, sem til valda
kom upp Ur kosningunum 1971,
ásetti sér að snUa þessari þróun
við og hefur sýnt á þvi lofsverða
viðleitni. Ber þar hæst kaupin á
skuttogurunum, semgerbreytt
hafa atvinnuástandi, lifsskil-
yrðum og viðhorfi fólks i kaup-
stöðum og kauptUnum viða um
land. Þar sem áður rikti uppgjöf
og vonleysi hafa menn nU á ný
fyllst bjartsýni og trU á lifs-
bjargarmöguleika á heimaslóð-
um. Rekstur þessara þýðingar-
miklu atvinnutækja er svo
óleyst vandamál og ekki kæmi
mér á óvart þótt þar yrði að
beita i meira mæli Urræðum
samvinnu og sameignar en
hingað til.
Hjá bændastéttinni rikir einn-
igmeiri bjartsýni en áður. Viða
er eftirspurn eftir jarðnæði og
þess gætir nokkuð, að ungt fólk
vill flytja Ur þéttbýli í sveit. En
Filistearnir, sem Jónas Jónsson
talaði eitt sinn um og sem sótt-
ust eftir að véla af bændum álit-
legar jarðir, eru enn i fullu fjöri.
Þeir bjóða of fjár i hvert góð-
býli, sem til sölu er. Ungt fólk,
sem hefja vill bUskap, getur
Vésteinn Ólason, lektor, sem skipar 2. sætið á F-listanum i Suðurlandskjördæmi:
Viðreisnarlandhelgi,
Vésteinn ólason
Sjaldan hafa islenskir stjórn-
máiaforingjar tekið skoplegra
heljarstökk en foringjar Sjálf-
stæðisflokksins þegar þeir tóku
að „berjast íyrir” 200 milna
landhelgi. Þeir höfðu setið hjá
lafhræddir við Utfærslu land-
helginnar i 12 milur á timum
fyrri vinstri stjórnarinnar (Þá
drattaðist Alþýðuflokkurinn
með, nauðugur viljugur). Ekki
hafði viðreisnarstjórnin lengi
verið við lýði þegar Sjálfstæðis-
flokkur og Alþýðuflokkur gerðu
við Breta svikasamningana
frægu sem hafa siðan verið
beittasta vopn Breta i baráttu
þeirra gegn frekari Utfærslu.
Allan hinn langa viðreisnartima
sýndu þeir enga tilburði til að
færa fiskveiöilögsöguna Ut, og
viðbrögð þeirra við Utfærslu-
stefnu seinni vinstri stjórnar-
innar voru söm og áður: Urtölur
og viðvaranir. Ekki lét Alþýðu-
flokkurinn hjá liða að marka af-
stöðu sina skýrt i það sinn, þeg-
ar hann gerði það að meginrök-
semd fyrir að hafna þátttöku i
vinstri stjórn að hann gæti ekki
samþykkt vinnubrögöin i land-
helgismálinu, þ.e. einhliða Ut-
færslu.
Það er svo loksins þegar
fyrirsjáanleg er kUvending allra
helstu fiskveiðiþjóða heims, þar
á meðal Breta, til fylgis við 200
milna auðlindalögsögu að is-
lensku hægriflokkarnir hrökkva
upp Ur hræðslumókinu, berja
sér á brjóst og lýsa sjálfum sér
sem merkisberum nýrrár
stefnu ,200-milna stefnunnar.
Þegar þeir tóku nU að reyna að
telja fólki trU um að stjórnar-
flokkarnir væru andvigir svo
mikilli Utfærslu var það þeim
Viðreis
mun hlægilegra sem viðurkennt
er bæði hér heima og á alþjóð-
legum vettvangi að einhliða Ut-
færsla Islendinga i 50 milur og
vaskleg barátta fyrir málinu
átti drjUgan þátt i hinni alþjóð-
legu stefnubreytingu. Mótsagn-
irnar i málflutningi þeirra urðu
lika enn augljósari þegar þeir
héldu þvi fram I sömu máls-
greininni að Utfærslan i 50 milur
hefði algerlega misheppnast, en
hins vegar væri afskaplega auð-
velt að færa Ut i 200 milur.
Allir vita hvernig Utfærsla i
200 milur undir forystu Sjálf-