Ljós og sannleikur frá hinni helgu bók - 01.07.1936, Blaðsíða 2

158
Ljós og Sannleikur
því (skilnings-trénu), slcaltu vissulega deyja“, skildi hinn
fyrsti ma'ður ekki hvað dauðinn var. En þegar liinn ástkæri
sonur hans, Abel, lá kaldur og andvana á jörðunni, myrtur
af bróðurhöndinni, fékk hann gleggri skilning á þessu máli.
Hann sá að dauðinn gerir manninn aftur að því, sem hann
var fyrir sköpunina — að moldu. Hann sá þessi orð Drott-
ins rætast: „Þú liverfur aftur til jarðarinnar, því að af
henni ertu þú tekinn; því að mold ert þú og til moldar skall
þú aftur hverfa!" Les. 1. Mós. 2, 17; 3, 19. 22—24; 5, 5.
Þýðing orðsins „dauði“ er samkvæmt Nord. Konv. Leksi-
kon: „Algert og endanlegt þrot iífsins og stöðvun lifsstarf-
seminnar“. Þetta er skýring, sem kemur heim við Guðs orð.
Dauðinn er þannig hið gagnstæða lífi. í dauðanum stíga
inenn ekki yfir til lífs, heldur koma þeir þá að endalokum
lífs. (Les Jes. 38, 1. síðari liluta). Þess vegna er dauðinn
óvinur — sá óvinur hér í lieimi, sem siðastur verður að
engu gerður. Sjá 1. Kor. 15, 26.
Þjónn Drottins, Job, spyr eitt sinn á þessa leið: „Gefi
inanneskjan upp andann, livar er liún þá?“ Job. 14, 10. Þessa
spurningu hafa margir aðrir borið fram, og nóg er af svör-
um við henni. Eins og áður hefur verið minnst á, eru sumir
þeirrar skoðunar, að hinir góðu fari strax við andlátið lil
himnarikis og fái þar laun sín, og að þeir vondu fari til
vítis og líði þar liegningu og kvalir. Aðrir halda að hreins-
unareldurinn sé ákvörðunarstaðurinn, og enn aðrir ímynda
sér að hinir framliðnu fari á aðra hnetti o. s. frv. Lát-
um oss íhuga þessar skoðanir dálílið nánar.
Hinir dauðu fara ekki strax til himna. Les til sönnunar
þessa eflirfarandi ritningarstaði: Jóh. 7, 33. 34; 13, 33—36;
14, 1—3; Matt. 16, 27; Post. 2, 29. 34; Hebr. 11, 13. 39. 40.