Ljós og sannleikur frá hinni helgu bók - 01.08.1936, Blaðsíða 8

172
Ljós og Sannleikur
kirkjunnar á öllum öldum. Fimmta innsiglið nær yfir tím-
ann, sem kom á eftir hinum mikhi manndrápum á tíma
hins rómversk-kaþólska páfaveldis — ofsóknartímanum,
þegar svo mörgum svokölluðum trúvillingum var fórnað á
brennifórnaraltari þessa heims. Postulinn Jóhannes sér i
fimmta innsiglinu þessar fórnir leiddar fram sem lirópandi
lil Guðs um hefnd yfir ofsækjendum þeirra, eins og blóð
Abels; þær eru birtar þannig aðeins lil að sýna, hve mikil
grimmdin gegn hinum ofsóttu var, og líka lil að sýna þann
Iiuga, sem þetta vakti. Þegar siðbótin kom, varð breyting
á þessu. Sálunum voru fengnar „hvítar skikkjur" — lirein-
leikur þeirra og sakleysi var i ljós leitt, og íiú var litið aill
öðrum augum á þær en áður. Og þeipi var sagt, að þær
„enn skyldu hvílast stundarkorn“. Sálir þessar hvílast sem
sé, og þær skyldu halda áfram að hvílast, þangað til sam-
þjónar þeirra .... „einnig fylltu töluna“, — þangað til
Drottinn kemur. (Hebr. 11, 3!). 40). Hér er eftir þessu að-
eins um að ræða táknlega framsetningu á einu af tímabil-
um kirkjunnar en ekki um lýsingu á lífi eftir dauðann.
,,.4fí fara héfían ogr vera mefí Kristi". Fil. 1, 23. Páll átti
„úr tvennu vöndu að ráða“: 1) að iifa og starfa sálum til
frelsunar og 2) að deyja og losna þannig við allar þær raun-
ir, sem baráttan hér niðri hefði í för með sér, og „vera með
Kristi“ eftir svefn dauðans. Páll segir tii Tímóteusar, að
hann muni hljóla lcórónu réttlætsins á „ þeim degi“, þegar
allir þeir fái laun, sem „elskað hafa opinberun lians“. 2.
Tím. 4, 7. 8. Les 1. Þess. 4, 13—18. Hann getur ])ví ekki átl
við það, að liann ætti að fá launin við andlátið, heldur:
„Þegar yfirhirðirinn birtist, öðlast liinn ófölnandi sveig
dýrðarinnar". 1. Pét. 5, 4.