Heimastjórn - 01.01.1901, Blaðsíða 2

, Íslendíngar!
í tvo heila árstugi hefur hin nýja stjórnarbarátta staðið.
Fyrstu fimtán árin var alla tíð barist fyrir innlendri stjórn,
stjórn í landinu sjálfu í sjermálum þess. Baráttan var háð
með kappi og krafti — um aðalatriðið voru allir á eitt mál
sáttir.
Síðustu fimm árin hefur baráttan verið öðruvís.
Maður einn kom fram á leiksviðið og syndi mönnum annan
leik, annan útveg — veginn út úr landinu. Og nokkrir leik-
endur hurfu að þessum óleik með honum. Pað var tjáð fyrir
áhorfendum, að enginn annar leikur væri til.
Islendíngar!
I’á gáfust nokkrir upp — þolið, úthaldið var búið; i stað-
inn kom óþol, óþreyja og íöngun til þess að fá »hvíld um
stundarsakir* — hið merkilega einkennisorð allra hugfallinna
sálna. Og svo var Hafnarstjórnin knjesett — »hvíld um
stundarsakir.«
Aðalkröfu Íslendínga var slept, eðlilegri stjórn lands-
ins var alveg hafnað. Forsprakkar þessarar óþreyju-upp-
gjafarstefnu ljetu flæma sig frá hverri vai’narstöðinni eftir aðra,
hverju víginu eftir annað. Og þeir, sem áður höfðu verið
æstastir og hávaðamestir, urðu nú linir sem lúngu, þegar um
heimastjórn var að ræða.
Betta er gángur málsins í einu orði.
Islendíngar!
Ætlið þjer að láta þessa menn fleka yður lengur, leiða
yður lengra út í ófæruna, og það nú, einmitt nú, er bestu
útlit eru til þess, að þjer getið öðlast það, sem þjer flestir þó
eflaust óskið, innlenda, eðlilega ábyrgðarstjórn í sjermálum
landsinsV Viljið þjer ekki einu sinni gera tilraun til þess
að fá hana? Nú, þegar ekki þarf annað en að láta í ljósi óskir
sínar, meö samþykki, einurð og einbeittni.
Islendíngar!
Nú er köllunartími yðar og lands vors. Vei veri hverjum,
sem vill ekki skilja hann, vei veri hverjum, sem nú bregst
undan merkjum.
Samþykki — einlægni ■— einbeitt ósk um innlenda stjórn
í sjermálum landsins, það er það sem hver góður drengur á
nú að sýna og sýna með rögg.
Nú eda aldrei.
íslenska stjórnarbótin í ríkisþíngi Dana.
I5. 16. október sagði Kristófer Krabbe i rikisþínginu
meðal annars þetta (eftir þíngtíðindunum):
»I>að er annað mál, nokkuð fjarskylt þessu, en þó að þvi
leyti skylt því, sem það og snertir hollt. og heilbrigt stjórnlíf, sem