Heimastjórn - 01.01.1901, Blaðsíða 5

3?a& má vera »hugÖnæmt« fyrir }>á, sem af öllum mætti
börðust í sumar á móti heimastjórn og búsetu ráögjafans í
Reykjavík, að lesa ofanrituð orð, töluð í þjóðþíngi Dana.
Ætla þeir að berjast framvegis móti því, sem allur þorri ís-
lenclínga hefur óskað, þráð og barist fyrir í hálfa öld, og berst
enn fyrir?
Heimastjórnarflokkurinn.
í>að eru ein af ósannindum Valtýínga, sem þeir reyna að
breiða iit bæði innan lands og utan, að heimastjórnarmenn
sjeu flokkur ósamkynja og samhlaupa af tilviljun; þeir vilji
sitt hver, og þar fram eftir götunum. Auðvitað er slíkt aðeins
bull og ryk, sem |>yrlað er upp til þess að sólarljós sannleik-
ans nái ekki að skína. Og sannleikurinn er sá, að aliir þjóð-
kjörnir þíngmenn, er í sumar skipuðu sjer í þjettan flokk móti
valtvsku halfvelgjunni, eru brennandi fylgismenn heima-
stjornar og að sama skapi brennandi mótstöðumenn Hafnar-
stjórnarinnar. I orðinu heimastjórn liggur öll þeirra krafa;
öll þeirra kröfuskrá er fólgin í þessu eina orði. Ef nokkurt
ósamþykki er, er það um það, hvernig þessi stjórn eigi að
véra (einn ráðgjafi, eða landsstjóri með raðgjöfum), en ekki
svo, að það verði aðalágreiníngsefni. Hitt er alveg víst, að
meðal Valtýinga eru einstöku menn, sem alls ekki óska neinnar
heimastjórnar yfir höfuð, þó að flestir þeirra láti í veðri vaka,
að þeir vilji lieimastjórn, ef hún fengist.
Aðferð Valtýsliða á þíngi í sumar gæti reyndar vakið þann
grun. að þeir vildu yfir höfuð ekki neina heimastjórn.
>ó mun aðferð þeirra helst hafa verið sprottin af þeirri
sálarblindni, sem oft hefur fyr ásótt menn, sem liafa ekki ráöið
sjer fyrir gíeði yfir ímynduoum eða litlum sigri.
ú sumar mátti segja, að »litlu yrði V. feginn.«
Næstu kosníngar.
Helst lítur út fyrir það, að það eigi að verða flokka-
dráttur og æsíngar. En um hvað? Málið lítur þó ofur ein-
faldlega iit.
Ef svo er, að allur þorri Islendínga óskar irmlendrar stjórnar
með ábyrgð fyrir alþíngi — og það gerir állur þorrinn —,
er þá ekki sjalfsagt og sjálfsögð skylda hvers kjósanda, er
heyrir til þoi’rans, að gefa þeim einum atkvæði sitt, er býðst
til þíngmensku, er ótvíræðlega lætur J>að í ljós, að hann vilji
5 —