Skýrslur um landshagi á Íslandi - 01.01.1875, Page 95
83
1K69. bCNAÐAR-ÁSTAND Á ÍSLANDI.
TOikið), en lángminnst og varla teljanda hefir fækkað í Norður-
Múla sýslu (ekki nema 8 af hverju 1000) og þá í þíngeyjar sýslu.
II. SAUÐFÉNAÐUR.
Jafnvel þó land vort hvergi nærri ennþá hafi, hvað sauðfénað
snertir, tekið sig aplur eptir hinar skaðlegu afleiðíngar fjárkláðans,
sem nú í mörg ár hefir gjört svo mikið að lil að rýra og eyðileggja
þenna aðalatvinnuveg landsmanna, og þó svo líti út, sem sýki þcssi
enn ekki sé með öllu'út rýmd úr landinu, þá er það þó gleðilegt,
að þar sem fjártalan fór ekki svo lítið mínkandi tvö næst undau-
farin ár, þá hefir hún þó á þessu ári, sem hér ræðir um, tekið
nokkrum framförum. Eplir skýrslunum þeim í fyrra taldist nefni-
lega svo til, að í fardögum 1868 væri fjárlalan á öllu landmu
351,167, en um sama leyti árið 1869 er tala þess þó komin upp
' 356,701, og hefir þá sauðpeníngur á þessu ári fjölgað um
5534 tals eða að tiltölu 1. 6 af hundraði (árið næst á undan hafði
sauðfé þar á móti fækkað að tiltölu 4.7 af hundraði, og árið þar
fy*'ir var fækkun þess jafnvel 6-3 af hundr., smbr, IV., bls. 837
°g 527). |>ess skal þarhjá hép getið, að á þessu ári eru það
einkum gemlíngar sem hafa fjölgað töluvert, nefnilega að tiltölu
um 29.7 af hundraði (nær því þrír tíundu hlutar), og því næst
geldar ær að tiltölu um 8.1 af hundr. (eða hérumbil um tólfta
h 1 uta); en aptur hafa sauðir og hrútar eldri en vetur-
gamlir fækkað ekki svo lílið, nefnilega aö tiltölu um 17.3 af
hundraði (eða nær því um sjötta hluta), og svo einnig æ r m e ð
lömbum, sem hafa fækkað að tiltölu um 5.1 af hundraði (hér-
umbil tuttugasta hluta). J>að gefur samt að skilja, að ekki s\o
lítill munur verður á þessu, sem nú hefir verið sagt, et maður
skoðar hvert hérað í landinu sér, og þykir því rétt að skýra þelta
atriði nokkuð ítarlegar.
Skoði maður þá fyrst hvert urndæmi í landinu sér, þá kemui
það fram, að á ári því, sem hér ræðir um, hefir sauðfé annaðhvort
ljölgað eða fækkað eins og nú skal sagt; fjölgað hefir nefnilega í.
6*