Skýrslur um landshagi á Íslandi - 01.01.1875, Page 231
1871-72.
DM FJÁRHAG ÍSLANDS.
219
Dala sýslu væri settur fyrir 5 syðstu, en sýslurnaðurinn í ísafjarðar
sýslu fyrir 5 hina nyrðstu hreppa í Barðastrandar sýslu, og var
þetta einnig leyft. Dómsmálastjórnin áleit samt réttast, áður málið
um þessa skiptíng á Barðastrandar sýslu, og svo um skiptíngu þá,
sem stúngið hafði verið uppá milli Snæfellsness, Mýra og Hnappa-
dals sýslna, væri leidt til lykta, að leita álits alþíngis 1869 um
uppástúngu amtmannsins, og gat stjórnarráðið þess um leið, að
eptir því sem nú væri ástatt, þá gæti það ekki komið lil máls
úr ríkissjóði að útvega viðbót við laun nefndra embættismanna.
I álitsskjali sínu réði alþíng til að fallast ú hvoruga uppástúngu
amtmanns, og gat þess þarhjá, hvað skiptínguna á Barðastrandar
sýslu snertir, að vegna þess að vegir í þessari sýslu væri bæði
lángir og slæmir, þá mundi skiptíngin, einkum fyrir þann hluta
sýslunnar sem leggja ætti til ísafjarðar sýslu, verða yfrið örðug
bæði fyrir sýslumann og svo líka fyrir sýslubúa; en hvað það snerti,
að taka Ilnappadals sýslu frá Mýra sýslu og leggja baua til Snæ-
fellsness sýslu, þá áleit alþíngi, að tekjuaukinn fyrir Snæfellsness
sýslu af þessari tilhögun ekki samsvaraði erfiðis- og kostnaðarauk-
anum, sem af því risi. Alþíngi gat þessvegna ekki fundið önnur
úrráð, en að stínga uppá, að úr ríkissjóði væri iagt sýslumönnunum
í Barðastrandar og Snæfellsness sýslum föst árleg laun, 300 rd.
handa hvorjum þeirra. Dómsmálastjórnin leitaði síðan á ný álits
amtmannsins í Vesturumdæminu um málið, og hefir hann haldið
fast við fyrstu uppástúngu sína um að sameina Snæfellsness og
Hnappadals sýslur, jafnvel þó hann haQ álitið það nokkuð vafasamt,
hvort tekjurnar samt mundi vera nægilegar til þess, að menn gæti
haft vissu fyrir að embættib yrði skipað. Hvað Barðastrandar sýslu
snertir, þá hefir amtmaður lýst því yflr, að skiptíng sú á sýslunni
milli Dala sýslu og ísafjarðar sýslu, sem nú er gjörð til bráða-
Dirgða, sé ekki annað en neyðarúrræði og ætti ekki að standa
lengur en brýn nauðsyn krefði, og hefir hann einkum látið í ljósi
ótta fyrir, að sýslumaðurinn í ísafjarðar sýslu, þar sýsla sú þegar
er mjög örðug, gæti eigi nægilega þjónað norðurhluta Barðastrandar
sýslu; amtmaðurinn álítur því óráðlegt fyrir fullt og allt að skipta
Barðastrandar sýslu, en þar hann á hinn bóginn álítur ómögulegt