Eimreiðin - 01.01.1960, Blaðsíða 35
EIMREIÐIN
23
heim að Arnarstapa á Snæfellsnesi; Stapafell gnæfir yfir bæinn, til liægri
er jökullinn.
armnar. Hvernig það stráði á fölgræna brekkuna síkvikum flekkj-
llm> hvítum og svörtum og brúnum og rauðum — og svo fylgdu því
langir og skringilegir skuggar!
rjátlaði af stað niður túnið, fór mér ósköp liægt í fyrstu,
en brátt tók ég að flýta för minni, unz ég var kominn niður á
^h ttana. Þar stanzaði ég, starði á Stapann og á liafið, sem blund-
ahi undir hvítu lognlíni, tildraði mér síðan niður í hvanntó og
ar mér í munn sætbeiskan legg, rétti út höndina og þuklaði á
1 ykkum blöðum burnirótar, fann mjúka ló svo sem gæla við
Sómana, - klifraði upp aftur, staldraði allt í einu við og leit um
°xi. virti fyrir mér spor eftir mig í mjúkan, rauðan aur, sá hvar
ótiir dropar seytluðu ofan í það — einn, tveir, þrír. Og nú sáldrað-
!S| j' það úr skörðóttum börmunum. Dropi af dropa og nokkur korn
einu, en smátt og srnátt ntundi grópin fyllast, enginn sjá, að þarna
'tlði mannsfótur markað spor. Ég flýtti mér upp á brúnina. Það
!a’ hrollur í herðunum á mér, var eins og köld hönd hefði drepið
1 ai fingrum, og uppi á grænni grundinni sveipaði ég að mér í