Ægir - 01.01.1906, Blaðsíða 5

ÆGIR.
69
frysta fiskinn. Hann á að kunna lil lilít-
ar siglingarreglur, þekkja lielztu vita og
leiðannerki og þekkja liolnslag og dýpi á
hinum almennu íiskimiðum. Hann á að
vera fær til að taka sólarhæð í hádegis-
baug og reikna með því út breiddarhaug
þann er skipið er á, á því augnabliki, sem
hæðin var mæld, og seta úl í kortinu; —
hann á að kunna að reikna út llóð og
fjöru og þekkja strauminn. Hann sér um
alla vinnu á skipinu og verður að vera
fær til að stjórna því algerlega, sé skip-
stjóri veikur eða fjarverandi.
Skipstjórinn. I3egar skipstjóri fær
skip til umráða, þá er það hans fyrsta
skylduverk, að gæta vel og vandlega að,
hvort reiði, segl og endar, akkeri, keðjur,
dælur, ljósker, veiðarfæri, og yflrleitt alt,
sem á ríður sé í því standi, sem vátrygg-
ingarfélögin alment heimta að sé. Hann
kaupir allan forða skipsins til ferðarinnar.
Hann á að vera útfarinn sjómaður og
fiskimaður, og vita hvernig hann á að fara
með skip sitt í allskonar veðri og kring-
umstæðum — og kunna siglingarreglurnar
nákvæmlega. Hann á að kunna að reikna
Beslik og finna breiddina al' hæð sólar í
liádegisbaug, kunna að nota kortið, komp-
ásinnoghraðamælinn. Það er öll hin bóklega
kunnátta. Hann verður að þekkja ýms
fiskimið og þekkja botnlag og dýpi á þeim,
hann heldur bók yfir alla beitu, sem kem-
ur á skip úr landi og yfir allan fisk, sem
fer frá skipinu i land. Hann ber ábyrgð
á skipi sinu gagnvart eigendum þess og
sömuleiðis á öllu því er skipinu tilheyrir.
Það er skylda hans að gæta stöðu sinnar
og að liver einn manna hans gæti þess, er
honum ber.
Enginn fær að ganga undir stýri-
mannspróf, nema hann hafi verið 4 ár á
fiskiskipum, og náð fyrsta flokks hásetastigi,
og enginn fær að ganga undir skipstjórapróf,
sem eigi hefir yerið stýrimaður í 1 ár.
Menn geta af þessu séð, að Englend-
ingar heimta verklega þekkingu af þeim
mönnum sem þeir fá skip til umráða, og
þá fyrst geta þeir búist við að skipstjórar
séu færir um að takast slíkt á liendur þeg-
ar þeir hafa gengið í gegnum öll stig sem
að því lúta að kunna alt sem fiskimenn á
skipinu. Þetta er auðvitað líkt og tíðkast
með öðrum þjóðum, og er það meira en
hægt er að segja um íslendinga, þar sem
engin slík fastákveðin reglugjörð er til, sem
farið er eftir í þessu efni. Stýrimenn geta
menn orðið eftir 4 mán. veru á sjó. Þá
má hver taka próf, og honum er trúað
fyrir skipi, lífi og limum háseta, og um
leið tímanlegri velferð konu og barna i
landi.
Svb. Egilsson.
fyrir og eftir 1814.
Eftir Fr. Macody Lnnd.
[Þýtt úr »Kringsjaa«].
Annað mjög svo þýðingarmikið spurs-
mál er það, hvort þeir hafi fært sér til-
hlýðilega í nyt fiskinn sem verzlunarvöru.
Sögurnar gefa órækan vitnisburð um að
fornmenn liafa þurkað fisk sinn, og það
jafnvel á dögum Haraldar hárfagra, sigldu
Norðmenn, með hann lil Englands og skil'fu
fyrir korn, ldæði og hunang; og seinna
hefir maður órækar sannanir af stórum
íiskgeymsluhúsum í Björgvin, eins og sög-
urnar og ýmsir útlenzkir sagnaritarar minn-
ast á hinar miklu fiskiveiðar í Sundinu og
við Bohuslen og víðar. Þannig segir hinn
franski sagnaritari Philip Mazier 1382, að
mánuðina sept.—okt. séu svo miklar síld-
arveiðar við Noreg og Danmörku, að þang-
að komi um 40,000 skip með 6 menn á
hverju til að veiða síld, fyrir utan 300
saltskip. Auðvitað verður að gjöra ráð
fyrir að þetta sé nokkuð orðum aukið,