Ægir - 01.09.1906, Síða 4

24
ÆGIR.
og Færeyjar utan landhelgi samkv.
lögum frá alþingi íslands frá 8. júli
1902 um tilhögun á löggæzlunni, og
þar við eigandi tilskipun frá 2. marz
1903.
c) Að veita fiskimönnum sem sigla und-
ir dönsku merki næga vernd á móti
yfirgangi útlendra fiskimanna.
d) að gefa gætur að öllu sem getur haft
heppileg áhrif til framfara við fiski-
veiðarnar.
Um verndun landhelginnar, og þá örð-
ugleika sem því eru samfara, að geta
fullnægt lögunum við hina ýmsu útlendu
fiskimenn er fiska innan landhelgis vilj-
um vér taka eftirfarandi kafla úr bók
hans:
»Hinir frönsku fiskimenn eru yfir höf-
uð mjög friðsamir menn, og það er ör-
sjaldan að kvartað er yfir þeim af ís-
lendingum, og þegar þeir fiska nær ein-
göngu með handfærum gera þeir engan
skaða íslenzkum fiskimönnum, en þó ber
það oft við, sérstaklega í byrjun vertíðar,
að þeir koma oft inn í landhelgi á með-
an fiskur er í göngu. En mjög örðugt
er fyrir varðskipið að fastákveða hvort
þeir fiska á ólöglegan hátt, því það er
ekki nema litlrar stundar verk að draga
inn línurnar undir eins og varðskipið
sést og þar með gyrða fyrir að hægt sé
að ákveða landhelgisbrot. Ef þeir eru
handsamaðir fyrir ólöglegar fiskiveiðar í
landhelgi, er það ærið örðugt og óþægi-
legt að hegna þeim. Það verður fyrst
að fara með þá tilnæsta sýslumanns, og
þegar hér er um seglskip að ræða, verður
varðskipið að draga þau langan veg; sekt
sú er þeir geta hlotið er frá 20—400 kr.
Svo útgjöldin, t. d. kol sem varðskipið
eyðir eru oftast mikið meiri«.
Um síldveiðina fyrir norðurlandi farast
honum þannig orð.
»Þegar útlend síldarskip fiska í land-
helgi verður að draga þau inn til næsta
dómara eins og franskar seglskútur, og
er sektin hin sama. En það er vafalaust
að eftir því sem þessi veiði verður stund-
uð al' fleiri og fleiri, aukast örðugleikarnir
með að gæta laganna og að líkindum
mun innan skams verða gerðar meiri
kröfur til eftirlitsins en verið hefir«.
Um fiskiveiðar með línum frá gufu-
skipum fer hann þessum orðum:
»Fiskiveiði með lóðum hefir ekki nein
skaðleg áhrif á fiskiveiði íslendinga, en
eins og öll önnur veiði er það bannað
innan landhelgi. Af því lóðirnar eru
venjulega mjög langar, her það ekki ó-
sjaldan við, að nokkur hluti þeirra er
fyrir innan landhelgi, þótt mest af þeim
sé lagt fyrir utan. Ef varðskipið hittir
skip með lóðir sínar í landhelgi ber að
handsama skipið og fara með það til
næsta yfirvalds. Sektin er hin sama 20—
400 kr., en hvorki veiðarfæri né aíli upp-
tækt. En hér er vafaatriði sem ætti að
upplýsast. Það er efalaust að skipstjór-
inn á að verða fyrir sekt, en þegar hann
hefir greitt hana, getur hann þá farið út
og tekið lóðir sínar sem liann hefir lagt
í landhelgi og' fiskinn sem er á önglun-
um? Ef þessu er svarað játandi þá er
honum þar með gefið leyfi til að fram-
kvæma lagabrot þ. e. að fiska í landhelgi
en sje svarað neitandi, er skyldugt að
íaka frá honum aílann sem þó lögin ekki
gefa neina heimild til. Hið eðlilegasta
virðist vera að veiðarfæri séu látin laus
en sá fiskur sem fiskaður er í landhelgi
sé tekinn. (Framh.)
Porskafli í net hefir verið mjög góður
í Garðsjó lijá þeim er stundað liafa nú
seinni hluta þ. m., en sagt er einnig, að
botnvörpungar hafi lika gjörst nærgöng-
ulir til mikils skaða fyrir fiskimenn.