Ægir - 01.11.1913, Blaðsíða 2

122
ÆGIU
er.fyrir- hann bæri, og gæfi þar nm næg-
ar og fullnægjaildi upplýsingar.
Það hefur verið mörgum gelgátum leilt
að því, hvar þessi maður mundi eiga að
iiafa aðsetur, eða hvort hann yrði látinn
ferðast, og hafasl við um tima á ýmsum
slöðum, sem nauðsynlegt er að fá vit-
neskju frá; og virðisl svarið liggja bein-
ast við, að aðsetursstað verður hann að
hafa einhversstaðar, t. d. á Englandi, en
gera þaðan nauðsynlegar ferðir lil þeirra
staða er vegna verslunar við ísland, væri
áriðandi að hann kyntist sem best, og
nærvera hans á vissum tímum ársins
yrði vegna þess þar sjálfsögð. Erindis-
brjef erindrekans verður að innifela í
sjcr alt sem ákvæði liggja um, í skilyrð-
unum fyrir styrkveitingunni, alt sem að því
iýtur að staða hans geli orðið að sem
mestu gagni, og má þar til telja það,
sem beint er tekið fram; leiðheining með
sölu á öllum liskitegundum og öðrum
sjóföngum, þar til heyrir einnig að vekja
athygli manna á öllu þvi, er heyrir til
nýrra verkunar nýmæla, svo sem reyk-
ingar, niðursuðu og annara aðferða við
fisk, og ýmislegt í sambandi við það, svo
sem umbúnað allan, hvort og hvernig
sem varan væri send á markað.
Annað sem erindrekinn á að sjálfsögðu
að kynnast sem best, eru sölustaðir og
kaupendur; að sölustaðirnir sjeu þeir
heppilegustu og kaupendurnir sem á-
reiðanlegastir, og vinna að þvi, að við-
skiftin getí verið sem greiðust, hönd selji
hendi, mest »fritt um borð« gegn hleðslu-
skýrteini. Þctta er einn þýðingarmikill
þáttur í starfsemi hans, og sem þarf tima
lil að kynnast svo vel sje.
Að sjálfsögðu yrði erindsrekinn að skýra
nákvæmlega helslu samgöngufæri, skip
og járnbrautir, og farmgjöld með þeim
lil þeirra staða, sem vörurnar ætlu að
fara til, svo þær komist sem fljótast og
koslnaðarminst til kaupanda, einsoglika
útlend verzlunarhús sem erindrekinn
vildi koma í samband við ísland, ættu
að fá allar slíkar upplýsingar hjá hon-
um, hvað samgöngur við. og kringum ís-
land snertir, og á hverjum límum hinar
ýmsu vörutegundir væru væntanlegar á
markaðinn. Jafnframt þvi sem staða
hans útheimtir að hann kynni útlendum
kaupmönnum ísland og íslendinga sem
Iramlciðendur, að þeir geti komist i sem
beinust viðskifti hvor við annan, án þess
að hann, sem milliliður, þurfi ávalt að
vera lil slaðar. Þetla yrði að gera svo
samviskusamlega sem kostur er á, og
með nægri þekkingu á báðum pörtum.
Um verðlag og þær breytingar sem það
kann að taka, bæði í raun og veru og
fyrirsjáanlegt i framtíð, þarf hann að hafa
stöðugar gætur með, og ávalt að senda
þar um nægilegar skýrslur bæði frá
þeim stað sem hann hefur fast aðsetur og
engu síður frá þeim stöðum sem hann
verður að hafa fast samband við. Eins
og líka að gefa sem áreiðanlegastar og
lljótastar skýrslur um innfluttar vörur og
liggjandi vörumagn á þeim stöðum sem ís-
lenskar vörur eru geymdar á,eðasamskon-
ar vörur annarsstaðar að. Þar með til-
heyrir líka að láta i ljósi umkvartanir á
vörum, sem kunna að koma illa útlitandi
frá íslenskum framleiðendum, og vanda
um slikl, svo hlutaðeigandi og aðrir geti
hagað sjer þar eftir.
Það er margt íleira sem hjer er ekki
tilgreinl, sem sjálfsagt er að erindrekinn
starfi, en verður væntanlega sett i er-
indishrjef hans, enda mun þetta starf,
sem önnur ný sem stofnselt eru, þar sem
knýjandi þörf er fyrir, vaxa og verða svo
umfangsmikið þegar tímar líðar, að það
mun þykja fullerfitt einum manni, jafn-
framt sem það verður álitið lifsnauðsyn