Ægir - 01.11.1913, Qupperneq 3

Æ G I R
123
fyrir þann hluta íslenskj-a verslunar og
viðskifta, sem það á að greiða fyrir.
En svo kemur eitt þ}Tðingarmikið at-
riði, sem sjerstaklega verður að taka
fram í sambandi við þetta mál, eigi það
að geta komist í framkvæmd, og það er
kostnaðarhliðin.
Þingið hefur sem kunnugt er veitt 4000
kr. á ári, þó með því skilyrði að önnur
1000 kr. fengjust annarsstaðar frá, en
ekki tekið af tillagi landssjóðs til Fiski-
fjelagsins. Þessi upphæð þarf þvi að
fást. En hvernig ?
Stjórn Fiskifjelagsins hefur ekki hug-
kvæmst önnur aðferð lil að fá þetla fje
en beiðasl styrks af þeim mönnum sem
vænlegastir eru til styrktar, bæði vegna
atvinnu sinnar og annara lcringumstæða.
Það er þvi að miklu leyti á þeirra valdi,
hvort þessi starfi kemst lengra en á papp-
írinn, jafnþýðingarmikill og hann er.
Og væntir hún þess, að allir góðir dreng-
ir, bæði einstakir menn og deildir, leggi
sinn skerf til, eftir þvi sem kringumstæð-
ur og aðrar ástæður leyfa.
í þessu skyni hefur stjórn fjelágsins
sent kaupmönnum og útgerðarmönnum
svo hljóðandi brjef, er hún væntir að
fái góðar undirtektir:
Heiðraði herra!
Eins og yður mun kunnugt, þá hefur
siðasta Alþingi samþykt að veila alt að
1000 kr. á ári, i tvö árin næstu, til þess
að launa erindsreka erlcndis, er hafi með
höndum sölu og úlbreiðslu á islenskum
sjávarafurðum á erlendum mörkuðum.
Þessi fjárveiting er þó bundin því skil-
yrði, og kemur því að eins til útborg-
unar, að jafnmikið ije og þetta fáist ann-
arstaðar frá. Stjórn Fiskifjelags íslands
er ætlað i samráði við landssljórnina, að
veita þessa stöðu og semja erindisbrjef
þessa væntanlega eiúndsreka.
Vjer undirritaðir vorumþess hvetjandi,
að Alþingi samþykti þessa fjárveitingu,
þar scm það feldi niður tjárveitingu lil
viðskiítaráðunautsins, og visum i þvi efni
til hjálagðs brjefs, er vjer sendum til Al-
þingis, þegar þelta mál var þar til um-
ræðu.
Vjcr efumst ekki um, að þjer við nána
íhugun komist að sömu niðurstöðu og
vjer, að sá maður, sem slíku slarfi gegndi,
mundi geta uunið landinu afarmikið
gagn, og að því tje væri vel varið, sem
lagt væri af mörkum í þessum lilgangi.
En þar sem landssjóðstillagið er bundið
því skilyrði, að jafnmikið fáist annar-
staðar að, þá sjáum vjer ekki önnur ráð
til þess að fá þessu framgengt, en að
leita almennra samskola meðal þeirra
manna, er liafa fiskiveiðar eða verslun
að atvinnu, bæði einstakra útgerðar-
manna, deilda Fiskifjelagsins, kaupmanna
og kaupfjelaga, samkvæmt áskorun í 10.
blaði Ægis. Vjer skrifum yður því per-
sónulega sjálfum og væntum þess, að
þjer munið leggja einhvern skerf af mörk-
um í þessum tilgangi.
Oss dylst það ekki, að mjög mikið er
undir því komið, að valið á þeim manni,
sem á að hafa þetla erindi með höndum,
takist vel, og þykjumst vjer þess fullviss-
ir, að þjer munið einnig lita svo á. Vjer
höfum því slegið upp þessari sýslan
lausri, og munum i samráði við stjórn-
arráðið veila þeim einum af umsækj-
endum, er vjer álítum færastan lil að
taka hana að sjer. Verði þar á móti
enginn meðal umsækjenda að voru álili
heppilegur til slarfans, munum vier gera
tilraun til að útvega hæfan mann.
Hvað viðvíkur erindisbrjefi þessamanns,
þá munum vjer, einnig i samráði við
stjórnarráðið, gera það svo úr garði, að
sem mest trygging fáist fyrir því, að