Ægir - 01.10.1916, Síða 6

126
ÆGIR
Vitum fjölgar óðum hjer á landi, og
er það eitt hið mesta framfarastig, en
til þessa hefur lítið verið hugsað um að
merkja leiðir með duftum, en það mun
einnig koma á sínum tíma.
Næsta óskiljanlegt er það, að enn skuli
eigi komið klukkudufl við Helluboðana
fram af Siglunesi við Siglufjörð. Það er
ýmislegt, sem mælir með, að því væri
lagt þar hið bráðasta. Siglingar inn og
út fjörðinn munu hinar mestu hjer við
land; þokur eru tíðar og þá er lóðið,
sem dýpið er stikað með, oft hið eina,
sem farið verður eftir, og dýpi fyrir
framan Siglufjarðarmynni er svipað og
sumstaðar á Skagafirði, og frá Haganesi
að Dalatá er ekki að reiða sig á komp-
ásinn, svo sjómennirnir, sem um þetta
svæði fara í þoku, verða viltir.
Vanalega er stefnan sett rjett frá fiski-
miðum á fjörðinn, en skelli þoka á áður
en inn er komið, þá getur verið hættu-
legt að balda áfram, en það getur orðið
dýrt, að liggja lengi í þoku með góðan
afla innanborðs, auk þess, sem kolum
er eytt.
Að staðurinn sje hættulegur sýna skip-
strönd þau, er þar hafa orðið.
Klukkudufl á þessum áðurnefnda stað
mundi koma að hinum mestu notum.
Ef vildi mætti taka það upp á haustin
og leggja því á vorin, og dýpið, sem það
lægi á, væri um 11—12 metrar, V2 sjó-
mílu í VNV af Siglunesi. Hljómur klukk-
unnar mundi heyrast greinilega yfir um
fjörðinn að Lambanesi. Á stað eins og
Siglufirði ætti slíkt leiðarmerki síst að
Vanta.
Væri því lagt á áðurnefndum stað,
benti það um leið á hvar grynst má fara
fyrir Helluboðana, þegar stormur er og
sjór úfinn.
Jeg átti tal við hr. Þorstein Gíslason á
Meiðastöðum um þetta, mun hann einna
kunnugastur manna í kringum Garðskaga
og telur hann vist að klukkudufl kæmi
að notum.
Sumir halda að slíkt duft geti ekki
legið þarna vegna sjávargangs. Það hjeldu
menn einnig um vitaskipið við Hornsrev,
en það liggur þó.
Rvík, 14. okt. 1916.
Sv. Egilson.
Mótornámskeið.
Áhugi manna virðist óðum vaxa, að
sækja námskeið þau, er hr. Ólafur Sveins-
son vjelfræðingur Fiskifjelagsins heldur
uppi og sýnir það, að mönnum fer að
verða það ljóst, að hjer er um atvinnu
að ræða, sem útheimtar sjerþekkingu.
Námskeið þessi standa venjulega yfir
6 vikna tíma, sumum þykir það nóg,
helst til of langt; aðrir eru á þeirri skoð-
un, að þeir geti ekki aflað sjer nægilegrar
reynslu og þekkingar á þessum 6 vikna
tíma og virðist því tíminn of stuttur, sem
á að fullkomna þá til að taka að sjer
vandasamt verk.
Þegar á alt er litið, þá virðist nú kom-
inn tími til, að eitthvað verði gjört í þá
átt að koma hjer upp skóla fyrir vjel-
gæslumenn á mótorbátum. Hjer er að
ræða um skip, sem eru 30—40.000 kr.
virði og vjelin, sem í þeim er, er of dýr
til þess að liún sje afhent hverjum, sem
vera vill til meðferðar. Til þessa hefur
verið nóg, að mótormaðurinn hafi gengið
á námskeið og stundum nóg, að hann
aðeins segi frá, að hann kunni með vjel
að fara, án þess hann þurfi að leggja
fram skírteini fyrir að svo sje.
Víðast í heiminum, er það algild regla,