Ægir - 01.12.1922, Side 3

ÆGIR.
MÁNAÐARRIT FISKIFJELAGS ISLANDS.
15. árg. Reykjavik, Dasember 1922. Nr. 12.
Ægir óskar lesendum sínum gledilegs nýárs. */*.-*/+/*;*/*;*/*/*/*'/ æ/æ/æ/æ/æ/æ/æ/æ/æ/æ/æ/æ/æ/æ/æ/æ/æ/æ/æ/æ/æ/æ/a T/Æ/Æ/Æ/Æ/Æ/Æ/Æ/Æ/Æ/Æ/ÆZÆ'
Erindi tii alþingis.
Á fundi Fiskiþingsins 23. febrúar 1922
var eftirfarandi tillaga borin frara og
saraþvkt.
»Fiskiþingið skorar á alþingi að af-
neraa útflutningsgjald það af síld, sem
nú er í lögura eða lækka það svo, að
það verði ekki hærra en af öðrura út-
fluttum vörum«.
Út af þessari tillögu var síðasta al-
þingi skrifað eftirfarandi:
Skömmu eftirað Fiskiveiðasjóðurinn var
stofnaður, eða með lögunum um útflntn-
ingsgjald frá 31. júlí 1907, er í annari
grein nefndra laga gert ráð fyrir að 10%
af útflutningsgjaldi af síld, — sem þá
var hækkað úr 20 upp í 50 aura á tunnu,
skuli greiða í Fiskiveiðasjóð íslands »og
skal því varið til eflingar sildarútvegi inn-
lendra manna«, segir í áminstri lagagrein.
Þetta sýnir máske betur en nokkuð
annað, að skoðun þings og stjórnar á
þeim tíma hefir verið sú, að síldarveiðar
væri atvinnuvegur, sem vert væri að
gefa gaum og styrkja; enda er það at-
vinnugrein sem með töluverðum sanni
má segja um, að hafi opnað nýja marg-
þætta leið i íslensku atvinnulifi.
Að síldveiðarnar hafi verið þess trausts
og þeirra vona maklegar, sem þing og
stjórn gerði til þeirra, sem lýsti sér i
því að veiltur var til þeirra áminstur
styrkur, getur tæplega dulist nokkrum
manni, sem fylgst hefir með í því, hve
stórkostlegum framförum atvinnuvegur-
inn tók meðan hann var rekinn án
ihlutunar utanaðkomandi afla.
Samkvæmt verzlunarskýrslunum var
útflutningur af síld Islendinga árið 1906,
20,025 tunnur, en árið 1916, 201,557
Árið 1916 eru lslendingar eigendur að
töluvert meira en helmingi allrar útfluttr-
ar sildrar og er það fyrsta skifti, að þeir
hafa náð því marki. 1906 voru svo að
segja engar söltunarstöðvar til á landinu,
sem voru eign íslendinga en 1916 áttu
landsmenn bryggjur og ýmiskonar áhöld
tilheyrandi atvinnurekstrinum, sem var
miljóna virði, og alt þrátt fyrir óhag-
stæð láns og vaxlakjör á frumbýlisárun-
um t. d. 1908, þegar útlánsvextir kom-
ust upp í 8 af hundraði.
Það er óhætt að fullyrða, að engin
atvinnugrein hefir tekið jafnmiklum stór-
kostlegum framförum á Islandi eins og
sildveiðarnar tóku á tímabilinu 1906 til
1916 og efasamt hvort aðrar þjóðir geti
bent á meiri framfarir hjá sér í nokk-
urri atvinnugrein ef miðað er við þjóð-
arauð og fólksfjölda. Þeir menn, sem nú