Ægir - 01.12.1922, Side 8

166
ÆGIR
innan við bæinn valið til þessa, og stend-
ur brautin spölkorn frá Vikings-húsinu
gamla.
I ágústmánuði 1917 var svo byrjað á
verkinu og unnið að því fram í nóvem-
ber. Var þá lokið við að slétta landið,
grafa skui’ði undir brautarteinana, steypa
undirstöðu undir vélahúsið og í’eisa það
og búið að smíða vagninn að nokkru
leyti. Næsta ár var nær ekkert unnið að
verkinu, vegna ýmissa ófriðar-örðugleika
En i byrjun júnímánaðar 1919 var aftur
tekið til starfa og unnið fram í október-
lok. Var þá lokið við að leggja brautar-
teinana nema nm 20 metra fremst, er þó
að nokkru leyti var búið að grafa fyrir.
Árið eftir (1920) var aftur kyrstaða með
verkið, mest vegna fjárskorts og örðugrar
aðstöðu forgöngumannanna.
Upphaflega hafði ísafjarðarkaupstaður
og allir eigendur ífirsku vélbátanna lagt
fé til fyrirtækisins, en nú var það fé
upp etið i þessu skyni, og um áramótin
var brautin, eða það sem unnið hafði
verið að byggingu hennar, boðið til
kaups. Gerðust þeir síðan eigendur braut-
arinnar Sigurjón Jónson kaupmaður,
Jóhann P. Jónsson og Bárður Tómas-
son skipaverkfræðingur.
í maí-lok í fyrra voi’, var svo að nýju
tekið til stax’fa, og verkinu lokið að fullu
í lok septembermánaðar 1921. Þá var
lokið víð skurðinn fyrir fx-emstu teinunum,
vagninn smiðaður og hliðarbi’autir fyrir
2 skip til stæi’i'i viðgeiða eða vetrar-
geymslu. Þann 5 old. var svo fyi-sta
skipið, vélbáturinn »Eir« eign Karl J.
Jóhanns, sett á land með þessum nýju
setningatækjum. Kostaði skipabrautin þá
um 50 þúsund krónui'.
Lýsing á skipabrautinni. Ofan við
brautina er vélahús úr timbi’i, með
steypugólfi. Þar er mótorvél með 10
hesta afli og dráttarvindu til þess að
vinda upp skipin. Ennfremur eru geymd
þar ýms tæki brautarinnar.
Vagnspoi’ið er 88 metrar á lengd og
samanstendur af 3 samhliða teinum með
2. meti'a millibili. Undir teinana eru
grafnir skurðir um 1 meter á dýpt. Eftir
endilöngum skurðunum er lögð röð af
stórum steinum, ofan á þá er sett smæri’a
grjót, og teinarnir siðan lagðir i stein-
steypu niður að stórstraums fjöruborði.
Paðan og að brautarenda eru teinarnir
lagðir á tré. Til þess að fá sama halla á
allri brautinni, varð að lækka landið
ofan við flæðamál, fylla það upp i fjör-
unni, og það sem ei’fiðast var, að fyrir
Iremri enda brautai’innar þurfti að grafa
nær 2. metra gröf niður í leirinn, og
ennfremur 15 metra langa rennu svo
skipin gælu flotið upp í bi'autai'-
vagninn. Renna þessi er um 1 meter á
dýpt næst gi’öfinni og um x/* m. fremst.
Hér á Isafirði er vanalega ekki nerna
um 2, metra munur stórstraumsflóðs og
fjöru, svo fremstu 30 metrana af tein-
unum þurfli að leggja á tré, og þurfli
að fraxukvæma allan gröftinn á floti, og
varð að búa til sérstakt áhald, til þess
að vinna að því verki. Einnig varð að
fá, köfunartæki til að jafna undir lein-
ana.
Botninn reyndist vera malarlag efst,
þar næst smiðjumór, svo malarlag aftur.
Gröfin virðist halda sér án þess til
muna hrynji úr bökkunum, smiðjumór-
inn er svo þéttur, enda á okkar ísfirska
lífhöfn þakkir skilið fyrir að bola nálega
öllum sjógangi frá mannvirkjum og
skipum sem í herini eru.
Vagninn er 16 metrar á lengd og 7
metrar á breidd, er hann að mestu úr
tré (pitchpine) og hvilir á 38 hjólum,
30 á miðteinunum, og 4 á hvorum hliðar-
teini. Þar eð ekki er nema 1 teinn undir
miðjum vagninum, varð að tengja saman