Ægir - 01.08.1926, Blaðsíða 11

ÆGIR
151
við land til 2. ágúst. Kl. 7—9 að kveldi þess
dags var síðasta stöðin tekin i Seyðisfjarð-
ar-flóa og að því búnu tók skipið á rás til
Norðfjarðar, svo að eg náði þar réttt hátt-
um, því að þar ætlað eg að dvelja þar til
„Esja“ færi suður um. Eg var sóttur um
borð og var ekki fyr kominn niður i bát-
inn sem sótti mig, en „Dana“ var snúin
á leið til Færeyja, því að þar átti hún að
verða nokkura daga við rannsóknir og þó
vera komin heim til Hafnar 15. ágúst.
Eg hefði gjarnan viljað, að skipið hefði
mátt vera hér lengur, því að nóg var verk-
efnið og mikið um síld við Austurland.
En fé var ekki meira til útgjalda skipsins.
Vísindamennirnir hefðu sennilega líka
gjarnan viljað vera lengur, enda þótt þeir
væru búnir að hafa langa og allstranga úti-
vist, frá því snemma í mai. Þeir lágu ekki
á liði sinu, fremur en skipstjóri og skips-
höfn, og sannarlega munu það gleðja alla,
sem unna fiskirannsóknum hér við land,
að fá að sjá þá — og prófessor Johs
Schmidt — aftur sem fyrst. Nóg er að gera.
A Norðfirði dvaldi eg nærri 9 daga, hjá
Konráði kaupmanni Hjálmarssyni, i góðu
yfirlæti, og hafði gott tækifæri til að athuga
fisk af ýmsu tagi, afla af mótorbátum af
djúpmiðum af opnum bátum af grunnmið-
um og síld úr lagnetum úr firðinum og síld
veidda í snyrpinót á Þistilfirði, Bakkaflóa
og út af Dalatanga. — Síld hafði verið all-
an júlímánuð beggjamegin Langaness og
í firðina lengra suður gekk síld i miðjum
júli, eða jafnvel fyr, t. d. í Reyðarfjörð og
mest var af henni þar og í Mjóafirði og
daglega óð hún uppi þessa dagana í stórum
torfum úti í flóanum milli Dalatanga og
Barðsneshorns. Sildin, sem eg skoðaði þar
og í Mjóafirði og Bakkaflóa, var af saina
tægi og síldin við Norðurland; síldin sem
veiddist í lagnett í Norðfirði, var blend-
ingur af millisíld og stórri vorgotinni
sitd; síldin, sem veiddist út af Dala-
tanga (10. ágúst), var bæði millisíld,
vorgotin síld og nýgotin blóðsíld (sum-
argotin) og síldin, sem kom í Reyðar-
fjörð fyrri hluta júlí, hafði verið full af
hrognum og sviljum, sem runnu frá henni,
svo að hún hefir verið alveg komin að got-
um og hefir annaðhvort gotið þar nær-
lendis og sjórinn þar verið nógu hlýr i
þetta sinn eða, sem eg gæti fremur trúað,
farið suður fyrir Hornin til þess að gjóta
(í hlýja sjónum þar). Styður þetta þann
grun minn, að sumar-gotsíldin gjóti með
allri suðurströnd landsins. Síldin, sem
veiddist á Eskifirði 9.—10. ág. var blönduð,
eins og Dalatanga-síldin. Eg sá hana í tunn-
um þegar ég fór þar um og blóðsíldin var
fremur mögur, miklu magrari en hin. Öll
var Austfjarða-sildin átulítil.
Um fæðu þorsks má geta þess, að í stór-
þorski, sem veiddist á mótorbát úr Norðfirði
á „Gullkistu" (ca. 40 sjóm. ANA. af Dala-
tanga) var mikið af hálfmeltri hafsíld, en
í þorski, sem var veiddur á ýmsum öðrum
miðum þar, eins og t. d. á Kolmúlagrunni,
sást varla síld, enda þótt síld væði þar uppi,
en í einum var nýr lundi! f fiskinum, sem
veiddist á heimamiðum Norðfjarðar, var
eingöngu botnfæða, aðallega trjónukrabbi.
Af hvölum sá eg allmargt í sumar; en
mest voru það smáhvel i og hvalir, sem
ekki eru friðaðir. Fyrir norðan sá eg
höfrunga, hnísur og margt af háhyrn-
ur á sildarsvæðinu og einstaka hrefnur; en
mjög sjaldan sáust stærri reyðarhvalir. Á
leiðinni heiin var eg altaf að sjá hnísur öðru
hvoru, með allri suðurströndinni, og nokkr-
ar háhyrnur. í Hafnasjó voru 1 smáhópar
af reyðarhvölum, sem, það best eg gat séð,
voru sandreyðar, sem sumir ætla vera katt-
hvelið (ekta síldarátu-hvalir) og líkir hval-
ir höfðu verið sama dag á grunnmiðum í
Grindavík. ísfirðingar sögðu mér í sumar,
að stórhveli hefðu sjest með mesta móti í
vor úti fyrir Vestfjörðum. Beinhákarl var á