Ægir - 01.08.1926, Blaðsíða 26

166
ÆGIR
heimilum. Það verkar á börnin og þeirra
framtíð miklu meir en menn alment gera
sjer ljóst, þegar faðirinn, sem vann fyrir
þeim og ætlaði að reyna að gjöra þau að
mönnum, í'ellur frá.
Formaður veðurstofunnar, hr. Þorkell
Þorkelsson, hefur í huga að koma upp á
næstunni, merkjum í veiðistöðum sunnan-
lands, sem eiga að benda á, að stórviðri sje
í vændum. Verða þau að líkindum þannig,
að keilur eða kúlur eru dregnar á stönd
að degi til, en ljós sýnd í dimmu. Veður-
breytingar eru snöggar á íslandi, og vel
getur svo farið, að merki verði sýnd og
ekkert verði úr veðri, en slíkt má ekki fæla
menn frá að fara eftir þeim aðvörunum,
sein veðurstofan sendir út. Þegar merkin
eru dregin upp, mun varla fara hjá því, að
formenn tali saman og þar komi fleiri til
skjalanna að tala um útlit en meðan hver
potar sjer, fer þegar honum líst á sjó og
ráðgast ekki um við neinn; er slík sam-
vinna ávalt kostur og getur stundum af-
stýrt slysum. Eitt má ávalt reiða sig á,
og það er: þegar Veðurstofan hefur spáð
stormi og merki koma upp, þá er stormur
i nánd. Loftstraumar geta gjört það að
verkum, að hann nær ekki þangað, sem
alt benti á, að hann mundi ná, en það er
ekki Veðurstofunni að kenna. Sunnlend-
ingar kannast við, að norðanrok getur ver-
ið í Reykjavik og öllum Faxaflóa en á Hafn-
arfirði út að Hliðsnesi er sunnankaldi; en
svo getur hann einnig runnið þar heim,
og orðið hvass á norðan.
Það má telja vist, að merki þessi, sem
áður eru nefnd, munu verða fiskimönnum
til hins mesta gangs og afstýra slysum er
tímar líða og menn venjast þeim.
Að líkindum verða stormmerki gefin i
helstu veiðistöðum Sunnanlands þegar á
næstu vertið, en þau verða bráðabirgðar-
merki, sein ættu þó að koma að miklum
notuni og verða undirbúningur til frekari
aðgjörða.
20. ágúst 1926.
Sveinbjörn Egilsson.
Eldingu lýstur niður á togara.
Undarlegur atburður skeði á togaran-
um „Búrgermeister Stammann" eign út-
gerðarfélagsins „Cuxhavener Hochseefis-
cherei“ í vetur. 8. jan. s. 1. var skipið á
veiðum norðarlega í Norðursjónum. Skall
þá á þrumuveður og laust eldingu niður
í framsigluna, mölbraut siglutoppinn svo
brotin féllu niður á þilfarið. Stefna skips-
ins var S.t.V. þegar eldingunni laust niður
snjerust kompásnálarnar bæði á stýris- og
miðunarkompásnum frá S.t.V. til V.t.S. og
stóðu þar kyrrar, hvernig sem skipinu var
snúið. Skipstjóri og stýrimenn skipsins
stóðu agndofa yfir þessu fyrirbrigði. Þeir
leituðu allra bragða, en það kom fyrir ekki.
Kompásarnir stóðu kyrrir á V.t.S. Nú voru
góð ráð dýr, því kompáslaust skip er jafn
nauðulega statt liti á reginhafi og blindur
maður maður í eyðimörku. Að lokum tóku
þeir það ráð að flytja stýriskompásinn aft-
ur i káetuna; þá loks tók hann sönsum,
sýndi þó 4—5 stryka ,,deviation“ til vest-
urs. Skipstjórnin var eðlilega bæði óþægileg
og ónákvæm, því að kalla varð stefnuna
frá káetunni fram í stjórnpall. Eigi var
hægt að framkvæma stjörnuathuganir
vegna dimmviðris, en dýpið var stikað iðu-
lega og var góður styrkur að því. Skipið
fiskaði nokkra daga með kompásinn í káet-
unni og með ýtrustu aðgætni og árvekni af
hálfu yfirmanna þess, náði það höfn heilu
og höldnu með allgóðan afla. Eiga yfir-
menn skipsins lof skilið fyrir frammistöð-
una. Maður sá í Cuxhaven, sem annast leið-
réttingu kompása, kvað þetta vera eins-
dæmi.