Ægir - 01.12.1937, Qupperneq 5

Æ G I R
247
eyjar á tómu mastrinu, ef að við með
þvi kynnum að halda lífinu. Við lens-
uðum svo með 5 mílu fart fyrir tómri
rigningunni, en það kom svo mikill sjór,
að það lá við hann slæi okkur flölum
við slýrið, þangað lil við gátum slegið
borðum fyrir. En sjórinn tók þau jafn-
ótt aftur. Kl. 10 lygndi hann svolilið og
þá hejstum við trírifaða stagfokkuna.
Stórseglið hafði rifnað frá afturkanti; ég
fór nú að rifa það saman og binda sam-
an gaffalinn, í fall ef við gælum eítlhvað
bjargað okkur með þvi, þó lasið væri
orðið. — 13. okt.; Dálítið vægari um
morguninn, en kl. 10 f. m. fór hann að
hvessa á austan og eftir hálftíma var
kominn sá slormur, að við mátlum leggja
til drifs með tómu svikkinu — og öskli-
bylur svo ekki sá út fyrir l)orðið. Kl. 1
e. m. sáum við slúppu, sem dreif i móti
okkur, því þá birli hann svolilið. Um
nóttina gekk hann i norður og lygndi,
en þó var grófheita sjór. — 14. okt.: Kl.
(5 f. m. fórum við að sigla og stýrðum
suður. Við sáum sönni skútuna á und-
an okkur. Nú var svo mikill slingrandi,
að gaffallinn slóst í sundur aftur. Við
fíruðum seglin niður, ég súrraði liann
saman aftur, svo vel sem ég gat, og það
hékk líka, það sem við áttum eftir að
hrekjast. Við miðdag fengum við að ná
sólarhæð og þá vorum við komnir á
Færevja-hreidd, en hvar við vorum —
fyrir austan eða vestan Færeyjar — viss-
um við ógjörla, nema hvað við héldum
að við værum fyrir vestan þær. Við sigld-
um því austur um með ‘ tvirifuð segl.
Grófheita sjóhár var hann. Kl. 10 e. m.
hvin-rauk hann svo á norðan, að við
máttum leggja til drifs með tómu svikk-
inu og var ærið grófur sjór. -— 15. okt.
var sami general-stormur allan daginn.
Nú vorum við orðnir kostlitlir, nema
svolílið af þurru brauði og sárlítið af
sjóhlönduðu vatni; — og nú dreif okk-
ur fyrir bí Færeyjar, svona til reika með
allt. Um nótlina lygndi liann svolilið og
gekk útnyrðtari. 1(5. okt. gátum við fært
þrirituð segl og þá létum við standa
austur um. Ivl. 12 sáum við að eins fyr-
ir Hærsafjalii (?) á Suðurey og þá vor-
um við komnir 8 milur suður fyrir Fær-
eyjar. Ærið var hann hvass enn þá og
sjóslór með kafalds-éljum, en samt urð-
um við mjög glaðir i okkar hágindum
að sjá land, þvi við vonuðum að hrakn-
ingur okkar tæki brátt enda. 17. okt. var
hægur kaldi á N.O. og grófur sjór. Við
komumst ekkert nær eyjunum þennan
dag, fyr en um kvöldið, þá fengum við
N.V. kalda og gátum þá stýrt eyjarnar
upp. — 18. okt., var golt veður og við
komumst ckkert fyrir logni. Um kvöld-
ið fengum við vestankalda og sigldum
svo um nóttina norður til Naalsevjar.
Hún liggur fvrir utan Þórshöfn. 19. okt.
var gott veður. Við hcjstum lóðsllagg, það
kom til okkar bátur, sem róið hafði til
fiskjar frá Kóngshöfn og setti okkur inn
á Þórshöfn. Það koslaði 10 krónur. Við
lögðumst þar kl. 3 e. m. þann 19. okl-
óher, eftir 27 daga hrakning. — Okkur
var mjög vel lekið af eyjarmönnum, því
J)ar fengum við slrax allt hvað vanhag-
aði. Við lágum í Þórshöfn lil 22. nóvem-
her, ])á fórum við á stað með dampin-
um, á skútunni, (Hér virðist hafa fallið
eitlhvað úr), — því dampurinn slefaði
okkur þangað — og þar liggur hún enn.
Við fórum til íslands með póstskipinu
og konnim til Reykjavikur þann 29. nóv-
emher.
Reykjavik, 17. desember 1877.
S. Simonarson.
Aths. Ekki þótti ástæða lil að breyta niáli á of-
anritaðri grein, kemur hún því fyrir almennings-
sjónir eins og höíundurinn skrilaði hana.