Ægir - 01.05.1939, Síða 13

Æ G I R
113
inn, því Spánverjar vildu ekki leyfa aðr-
ar vörur til að greiða með saltfisk.
í júní í fjTrra var leyfður einkavöru-
skiptasamningur við Noreg. Vildu þeir fá
annan samning í októberlok í fyrra og
selja þá saltfisk fyrir £ 100.000, en alls
norskar vörur fyrir £ 241.000. Höfðu
Norðmenn ýmsar vörur að bjóða, sem
talið var að Spánverjum væru nauðsyn-
legar, svo sem sink, viðarmauk og salt-
pétur. Samningar liafa þó ekki gengið
greiðlega og var talið, að aðalerfiðleik-
arnir bafi stafað af saltfiskinum. Nú
fyrir tveimur dögum var leyfður vöru-
skiptasamningur og nam hann £ 135.000.
Var þar levfður saltfiskur fyrir £ 17.500,
hrogn fyrir £ 20.000 og lýsi fyrir £6.500,
að því að sagt er. Fyrir afganginn er
fluttur inn trjámaukur og sink. Vildu
Spánverjar ekki lála aðrar vörur en ban-
ana fyrir fiskinn, en Norðmenn töldu
sér það óhentug kaup, þar sem þeir væru
all að 20% dýrari en bananar frá Jama-
ica.
Yfirleitt er verðlag á spönskum vörum
talið óhagstætt og 10—20% dýrara en
verðlag á heimsmarkaðinum fyrir sam-
bærilegar vörnr. Gerir Jietta mjög erfitt
fyrir með verzlun, sérstaklega til Jieirra
landa, sem hafa frjálsa verzlun og engin
köft, og geta því naumast beint kaupum
sínum í vissa átl. Þar sem Spánverjar
viðurkenna, að verð á vörum þeirra sé
10% yfir heimsmarkaðsverði, leyfa þeir
verðhækkun, sem því svarar á innflutn-
ingsvörum sínum. Hafa því innflytj-
cndafélög, t. d. í Sviss, komið sér niður á
því fyrirkomulagi, að útflytjendur þar
Sreiða þessi 10% í uppbót til þeirra, sem
kaujia þar vörur, dýrari en þær eru fáan-
legar annars slaðar.
Þess ber þó að gæta, að sumar vörur
eru ekki fáanlegar i vöruskiptum, ncma
með miklu yfirverði, og er t. d. talið að
viðarolía kosti 30% yfir heimsmarkaðs-
verði í frjálsum gjaldevri, ef hún er látin
í vöruskiptum og sama gildi um fyrsta
flokks appelsínur, þó lélegri tegundir séu
fáanlegar í vöruskiptum. Útflutningur
þessara vörutegunda, og annara, sem
miklu skipla í útflutningi Spánar, er í
höndum sérfróðra nefnda.
Ennþá hafa Spánverjar ekki gert neina
verzlunar-samninga við nokkra þjóð, þó
að íslenzk hlöð muni liafa nefnt ofan-
nefnda vöruskiptasamninga slíku nafni.
Er naumast l)úist við að þeir geti byrjað
á því fvrr en með liaustinu, því þangað
til hefir spanska stjórnin i mörg horn að
llta' Helgi P. Briem.
Togaraútgerð ítala.
Viðskipli þjóða á milli liafa um nokk-
urt skeið legið eftir óeðlilegmn rásum og
svo virðist, að enn séu litlar horfur á
breytingum, er geti örfað viðskiptalífið
og fært það í viðunanlegt liorf. Flestar
þjóðir hafa hlaðið um sig tollamúra og
beitt fyrir sig úr því vígi innilokunar-
stefnunni svonefndu. Úr flestum áttum
liefir kveðið við sama tón: Vér ætl-
um að verða sjálfum oss nógir. Þessi
boðskapur liefir verið prédikaður svo að
segja um lieim allan, sumstaðar með tals-
verðum árangri, en áhrifa hans hefir gætt
í ýmsum myndum í alþjóðlegu viðskipta-
lífi. Um þessa stefnu er vitanlega margt
gott að segja, en lienni má þó beita um of
og er þegar víða farið að brydda á þvi.
Ýmsir þekktustu viðskiptamálasérfræð-
ingar heimsins eru þeirrar skoðunar, að
verndartolla- og innilokunarstefnuna
hljóti að bera upp á sker í þeirri mynd,
sem hún birtist nú. Hafa fjölmörg gild