Ægir - 01.05.1939, Blaðsíða 18

118
Æ G I R
ekki mundi hallast á hvorugan veg-
inn.
Verzlunarmál Spánar hafa nú verið
kerfisbundin, eins og skýrt er frá í ann-
ari grein hér í blaðinu, og þar með liafa
allir fiskikaupmenn Spánar orðið að
mynda með sér félag, og nefnist það
Asociacion Espanola de Importadores de
Bacalao. (Félag spánskra saltfiskinnflytj-
enda.) 1 félagi þessu eru allir liinir sömu
menn, er fluttu inn sallfisk til Spánar áð-
ur en styrjöldin hófst, og liefir enginn
bæzt við. Þessum félagsskap einum er
levfl að flytja inn fisk, en æðsta ráð í
þeim efnum er verzlunarmálaráðuneytið,
en það ásamt fjármálaráðaneytinu, ræður
einfarið frá hvaða landi fiskurinn er
keyptur og með hvaða kjörum.
Spánverjar voru tilleiðanlegir til þess
að kaupa íslenzkan fisk, gegn því að mega
greiða liann í spönskum vörum. Slíkum
viðskiptum munu ísl. ekki sinna í bili,
vegna þess, að þær vörur, sem Spánverjar
vilja láta, eru aðeins salt, vín, ávextir og
kork. Eins og nú er í pottinn búið, er
það því aðeins salt, sem ísl. geta flutt
inn frá Spáni. En þar sem allt það salt,
sem ísl. nota árlega, er ekki nema 20—
30 þús. fiskpakka virði, getur því ekki
orðið að ræða nema um mjög lítinn fisk-
útflutning béðan til Spánar og það jafn-
vel, þótt allt saltið væri keypt þaðan. Sjálf-
sagt er þó að notfæra sér það að selja
fisk til Spánar í stað salts, og liefir stjórn
S. í. F. þegar lagt drög til þess að svo
geti orðið. Er vonandi að það takist, því
að um þessar mundir er hágkvæmara að
kanpa salt frá Spáni en Italíu, og þess
vegna hafa ísl. keypt þaðan, það sem af
er þessu ári, 2 000 smál. af salti gegn
greiðslu i frjálsum gjaldeyri.
Fram til þessa liefir Franco ekkert
keypt af fiski l'rá Bretlandi og aðeins 600
smál. frá Norcgi frá því i okt. fvrra ár,
og samt hafa Norðmenn boðið 100%
vöruskipti. Kornvörur og annan varning
befir Franco mest keypt frá Suður-Ame-
ríku, og er sagt að hann hafi fengið þar
mjög langan gjaldfrest, eða allt að því
2—3 ár.
Eins og nú horfir við, er ekki unnt að
spá neinu um það, hvort Isl. teksl að
koma nolckru svo um muni af fiski inn á
spánskan markað. Spánverjar eru um
þessar mundir að leita fvrir sér um við-
skiptalán. Verði þeim vel ágengt i þeim
efnum, er ekki loku fvrir skotið að þá
kunni að verða einhverjar breytingar, er
bafi jákvæð áhrif fyrir viðskiptin við
Spán. Aftur á móti er óhætt að fullyrða,
að spánskir fiskinnflvtjendur eru mjög' á-
f jáðir í að fá íslenzkan fisk, og stafar það
af fvrri kynnum ])eirra af lionum. Sendi-
mennirnir ísl. höfðu með sér analysur af
þorski, og kom það í ljós við samanburð
á næringargildi hans og annara matvæla,
sem algeng eru á Spáni, að hann stendur
mjög framarlega. Ætti það að hafa nokk-
ur hagfeld áhrif fyrir sölu á fiski til
Spánar.
Það sem hér hefir verið sagt, er byggt
á samtali við Kristján Einarsson, fram-
kvæmdarstjóra S. í. F.
Erlendar fréttir.
Lifandi Lófótenþorskur til Osló.
í fyrra inánu'ði gerði fiskikaupniaðurinn
Otto Christiansen tilraun með að flytja lifandi
þorsk í „damskipi" frá Lofóten til Osló. Er
þetta i fyrsta skipti, sein slíkt er reynt. Fisk-
magn það, sem skipið flutti, var 20 smál., og
og var allur fiskurinn veiddur af skipshöfn-
inni á flutningaskipinu. Talið er, að tilraun
jiessi hafi gengið að óskum.
Samkvæmt frásögn norskra blaða, hefir
Otto Christiansen mikinn áhuga fyrir að láta
skip þetta fara fullfermt af lifandi þorski til
Ameríku nú i sumar, i einskonar auglýsinga-