Ægir - 01.04.1951, Síða 6

82
Æ G I R
þekkjast, tveggja hæða farþegarúm með
kjallara, fara háloftin eða í 30 þúsund
feta hæð, með útbúnaði til þess að varna
farþegum óþægindum vegna loftþynning-
ar o. fl.
Var nú beðið með allmikilli eftirvænt-
ingu, en er leið að kvöldi, fór að þykkna
í lofti, og fór að ganga á með éljum, varð
nú ekki beint líklegt að lent yrði þessari
stóru vél, ef ekki létti þá til aftur. Fór
maður nú að efast um ferðamöguleika
þennan daginn, enda fór svo, að kl. 23.30
kom frétt um að vélin væri farin fram-
hjá. Máttum við því gista fimmtu nóttina
að Hótel Keflavík. Ekki svo að skilja, að
okkur liði ekki vel þarna á gistihúsinu,
við lifðum þarna í vellystingum pragtug-
lega, eins og þar stendur.
25. febrúar, sunnudagur.
Er við komum á fætur var nú í virki-
legri alvöru farið að ræða, hvað gera
skyldi. Þarna voru fleiri fai-þegar en við,
sem biðu eftir ferðinni og höfðu þeir
vitanlega sínar áhyggjur af þessari töf
ekki siður en við.
Kom þá til ráðstefnu æðsti maður flug-
félagsins þarna á vellinum. Hafði farar-
stjórinn, Arnór, allan veg og vanda af þeim
samræðum fyrir okkar hönd. Varð það svo
niðurstaðan, að við skyldum fluttir til
Reykjavikur aftur og fara svo með flug-
vél Flugfélags íslands, Gullfxxxa, á þiúðju-
dagsmorgun til Prestvick og Kaupmanna-
hafnar og þaðan til Oslo. Þá var nú næst
að athuga á hvern liátt við færum til
Reykjavíkur. Iíom þá í ljós, að vegurinn
til Reykjavíkur var ófær bílum, og varð
því endirinn sá, að fá flugvél frá Reykja-
vik til þess að sækja mannskapinn suður
á Keflavíkurflugvöll. Um hádegisbilið kom
svo Gljáfaxi, flugvél Flugfélagsins, og sótti
farþegana, sem voru 12—14, og flutti alla
til Reykjavíkur. Stóð það flug í 7 mínútur.
Ég tel rétt að geta þess hér, að flugfélag
það, er við vorum farþegar hjá, gerði allt,
sem hægt var, til þess að uppfylla skyld-
ur þær, sem flugfélögin yfirleitt hafa við
farþega þá, sem ferðast með flugvélum
þeirra, þ. e. annast um allan kostnað og
fyrirgreiðslu farþeganna, þar til ferð þeirri
er lokið, sem farseðillinn hljóðar upp á.
Svona lagaðar tafir munu vera sjaldgæfar,
enda mundi vafasamur hagnaðurinn af far-
þegaflutningi, ef oft gengi svo sem nú varð
raunin á með þessa ferðamenn, sem þarna
urðu að bíða, mest eða eingöngu vegna
slæmra veðurskilyrða. Er til Reykjavíkur
kom, dreifðust menn og skyldu svo mæta
á flugvellinum hjá Flugfélagi íslands á
þriðjudagsmorgun 27. febrúar kl. 8.
27. febrúar.
Kl. 08.30 var ég sóttur i bíl Fiskifélags-
ins og fluttur á flugvöllinn. Komið var við
hjá fararstjóranum og hann tekinn með.
Er á flugvöllinn kom, voru ferðafélagarn-
ir að smá-tínast þangað ásamt öðrum far-
þegum, en þeir urðu alls 39. Flugvélin
varð því fullskipuð. Var svo lagt af stað
kl. 09.00 með Gullfaxa. Rétt áður en vél-
in hóf sig til flugs, kom flugfreyjan —
sem ég því miður veit ekki hvað heitir —•
og tilkynti okkur, að við yrðum þrjá tima
og fjörutíu mínútur á leiðinni til Prestvick
og flogið yrði í 9500 feta hæð í ágætu
veðri.
Tel ég þetta sérlega hughreystandi til-
kynningu fyrir þá, sem aldrei höfðu flogið
fyrr. Það var oft verið að spyi'ja mig«
hvort ég væri ekki hræddur við að fljúga.
Ég svaraði þvi, sem ég hafði raunar oft
gert áður, er rætt var um flugferðir, að
ég gerði ráð fyrir því, að það hlyti að
fara um mig sem alla aðra, að ég mundi
áreiðanlega geta flogið, ef ég þyrfti þess
með, án þess að vera nokkuð sérstaklega
að sækjast eftir flugferðum. Ég fann ekki
til neins lcvíða, enda allt fólkið jafnöruggt
og það væri að setjast inn í bíl til stuttr-
ar ferðar, áhöfnin einkar alúðleg og frjáls-
mannlegt fólk, sem brosir við hverjum
manni, gengur að sínum skyldustörfum
með öryggi og festu.