Ægir - 01.04.1951, Qupperneq 13

Æ G I R
89
veiðarnar stunda, eða 1200, sumir sögðu
allt að 2000. Þessar tölur ber því að taka
með varúð, en hvort sem rétt er, þá er
yist, að flotinn er stór, því að maður sá
otölulegan skipafjölda þarna við veiðarn-
ar> mun vera 16—1700 skip. Vorsildar-
Vertíðin stóð nú þarna yfir. Okkur fannst,
að ekki mundi vera langsótt veiðin, sein
þarna var í fullum gangi, en farið að líða
á veiðitímann. Er þessari ferð lauk og í
land var komið aftur, bauð bæjarstjórn
staðarins okkur til kaffidrykkju. Þar, sem
annars staðar, var okkur svnd hin mesta
velvild og gestrisni. Ræður voru haldnar
tyrir okkur Islendingunum og' íslandi, en
fararstjórinn þakkaði alúðlegar móttökur
fyi'ir okkar hönd.
Þessu næst var ekið aftur af stað, en
farin önnur leið, þannig að við hringók-
u,n eyjuna. Þeir, sem höfðu slegizt i för-
uia í Ákrahamn, fylgdu okkur. Var svo
komið í Ivoparvik og þar skildi með okkur
°g heimamönnunum, því að nú lá leiðin
aftur til Haugasunds. Karinöy er þéttbýl og
stór eyja, um 40 km löng. Var okkur sagt,
að þar byggju um 20 þúsund manns. A
eynni eru ýmsir sögustaðir svo sem Avalds-
neskirkja, sem við aðeins sáum tilsýndar,
i»eð sögulegu minnismerki, sem heitir
»Jomfru Marias Synaal“ (einhver bauta-
sleinn). Ekki kann ég neinar frekari skýr-
iugar á þessu, því miður. AllmikiII land-
kúnaður er á eynni. Er við komum úr
þessu ferðalagi, bauð íslenzki konsúllinn,
ftagnar Nösen, okkur í klúbb, sem liann
er meðlimur í. Þáðum við þar góðgerðir
hjá honum og sátum þar í 2 tíma. Um
kvöldið, rétt áður en við fórum um borð
1 skipið, sem við skyldum fara með aftur
norður eftir, fórum \dð og heimsóttum
síldarmóttökustöð, sem konsúllinn á. Þar
var verið að taka á móti síld af netja-
bátunum. Var síldin ísuð í kassa og sett
jafnóðum um borð í skip, sem átti að
flytja hana lil Þýzkalands. Átti að afgreiða
30 þús. hektólítra um nóttina. Okkur var
sagt, að hún yrði kominn á markaðinn
eftir sólarhrings siglingu, enda var síld-
in aðeins ísuð lítið, þunnt íslag látið undir
og ofan á kassana og þeir síðan slegnir
til og fluttir í skipið. Þetta sýnir m. a. þá
miklu möguleika, sem Norðmenn hafa til
hagnýtingar á þessari veiði sinni, sem ann-
ars er fremur léleg vara, þar sem þessi
síld er aðeins talin að vera 8% feit. Eittr
af því, sem vakti athygli olckar á hag-
nýtingu þeirra á þessari síld, var, að þeir
taka hana eins og hún kemur upp úr skip-
unum, ókverkaða, og setja í geysistórar
þrær. Þeir gera hæfilegan pækil í þrónum
og geyma sildina í honum jafnvel svo mán-
uðum skiptir, pakka henni svo eftir hend-
inni í tunnur til útflutnings, mest til Rúss-
lands, skildist okkur. Þetta mætti ef til
vill gera hér á landi við magra vetrar-
eða vorsíld, ef hún veiddist.
Bergen aftur:
Sunniidagur 3. marz.
Um morguninn komum við til Bergen
með strandferðaskipi, sem Sandnes heitir,
og gengur á milli Bergen og Stavanger
með viðkomu á helztu höfnum.
Þar sem við áttum að fara aftur um
kvöldið norður á bóginn, tókum við allir
eitt stórt herbergi á Hótel Rosenkrantz.
Þessi dagur notaðist okkur ekki sem bezt,
vegna þess að veðrið var fremur kalt og
hryssingslegt, þó skoðuðum við okkur dá-
lítið um í borginni. Meðal annars fórum
við upp á „Flöjen“ í „Flöjbanen“, sem
er víðfrægt mannvirki og mikið heimsótt
vegna óviðjafnanlegs útsýnis yfir borgina
og nágrennið. Við vorum ekki heppnir
með veðrið og nutum því ekki útsýnisins,
sem skyldi. Við borðuðum þarna miðdags-
mat á ágætu og stóru hóteli. Ferðalagið
þarna upp er ekki erfitt, þar sem maður
sezt inn í vagn, sem svo er dreginn upp
snarbratt fjallið á 5 mín. í 320 metra hæð,
er það raforka sem dregur vagnana, en
þeir voru tengdir hvor i annan, likir venju-
legum strætisvögnum. Fer maður inn í
allmikla jarðhvelfingu niðri, sem grafin er