Ægir - 15.11.1973, Blaðsíða 20

skoðist sem bráðabirgðasam-
komulag milli landa okkar, er
gangi þegar í gildi og verði
skrásett hjá framkvæmda-
stjóra Sameinuðu þjóðanna
samkvæmt 102. gr. stofn-
skrár Sameinuðu þjóðanna.
Ég leyfi mér að votta yður,
herra sendiherra, sérstaka
virðingu mína.
Samskonar orðsending var
afhent utanríkisráðherra af
sendiherra Breta á íslandi.
Umræður urðu miklar og
harðar um þingsályktunartil-
löguna. Bjarni Guðnason
lagði fram breytingartillögu,
og 12. nóv. voru lögð fram
álit meiri- og minnihluta utan-
ríkismálanefndar og voru þau
svohljóðandi:
NEFND.4RÁLIT
meirihluta utanríkismála-
nefndar.
Nefndarálit um till. til þál. um
heimild fyrir ríkisstjórnina til
að ganga frá bráðabirgðasam-
komulagi við rikisstjórn Bret-
lands um veiðar breskra tog-
ara.
Undirritaðir nefndarmenn
mæla með því, að tillagan
verði samþykkt óbreytt.
Alþingi, 12. nóv. 1973.
Þórarinn Þórarinsson,
form.
Gils Guðmundsson,
fundaskr.
Eysteinn Jónsson,
frsm.
Magnús T. Ólafsson.
Gylfi Þ. Gíslason.
NEFNDARÁLIT
minnihluta utanríkismála-
nefndar.
Nefndarálit um till. til þál. um
heimild fyrir ríkisstjórnina til
að ganga frá bráðabirgðasam-
komulagi við ríkisstjórn Bret-
lands um veiðar breskra tog-
ara.
Sjálfstæðismenn áttu frum-
kvæði að því með undirbún-
ingi og setningu landgrunns-
laganna 1948 að leggja grund-
völlinn að baráttunni fyrir
réttindum íslendinga á land-
grunninu öllu. Ávallt síðan
hafa sjálfstæðismenn lagt
áherslu á samstöðu þjóðarinn-
ar í landhelgismálinu og miðað
aðgerðir sínar við það.
Núverandi stjórnarflokkar
kusu að efna til deilna um
landhelgismálið sérstaklega í
síðustu kosningum. Þegar
Alþingi kom saman haustið
1971, var í gildi þingsályktun
frá 7. apríl þ. á., sem gerði
ráð fyrir, að frumvarp til laga
yrði lagt fyrir Alþingi, er
kvæði á um útfærslu fiskveiði-
iögsögunnar, svo að hún yrði
minnst 50 mílur, en á mikil-
vægum fiskimiðum mun víð-
áttumeiri. Núverandi ríkis-
stjórn flutti óbreytta þings-
ályktunartillögu stuðnings-
flokka sinna frá því fyrir
kosningar, en ekki síst fyrir
atbeina stjórnarandstöðunnar
varð samkomulag í utanríkis-
málanefnd um að fiytja enn
nýja þingsályktunartillögu,
sem allir þingmenn greiddu
síðan atkvæði, eftir að breyt-
ingartillögur Sjálfstæðismanna
og Alþýðuflokksmanna um
víðáttumeiri fiskveiðilögsögu
voru felldar.
í þessari þingsályktun frá
15. febrúar 1972 segir í 3. tl.:
,,Að haldið verði áfram sam-
komulagstilraunum við ríkis-
stjórnir Bretlands og Sam-
bandslýðveldisins Þýskalands
um þau vandamál, sem skap-
ast vegna útfærslunnar".
1 kosningarbaráttunni 1911
höfðu núverandi stjórnar-
flokkar að vísu haldið því
fram, að óþarfi væri að ræða
við aðra vegna útfærslunnar.
Sjálfstæðismenn voru það
raunsæir að segja fyrir um, að
rétt væri að hefja slíkar við-
ræður strax, svo að útfærslan
yrði virk og næði tilgangi sín-
um, enda þótt við hefðum auð-
vitað fullan lagalegan rétt til
einhliða útfærslu.
Þessar samningaviðræður
hafa nú staðið yfir í einu eða
öðru formi á þriðja ár, án þess
að gengið hafi eða rekið, fyrr
en nú með þeim samningi við
Breta, sem óskað er heimildar
Alþingis að gera.
Það er skoðun okkar, að full
ástæða sé til að ætla, að unnt
hefði verið að ná jafngóðum
samningi eða betri fyrir meira
en heilu ári og a. m. k. s. 1-
vor í samningaviðræðunum 1
maí, en eftir þær gripu Bretar
til fordæmanlegra ofbeldisað-
gerða, sem sköpuðu hættu-
ástand á miðunum. Munum við
rökstyðja þessa skoðun okkax
nánar í framsögu. I þessu
nefndaráliti bendum við að-
eins á samanbui’ð á tilboði Is-
lendinga í maí og samningun-
um, sem nú liggur fyrir, skoð-
un okkar til staðfestingar.
Ríkisstjórnin hefur að okk-
ar áliti haldið illa á samninga-
viðræðum, verið reikul í ráð1
og sjádfri sér ósamkvæm eins
og atburðir síðustu vikna
leiða glögglega í ljós. Hefux
slík ósamkvæmni og stefnu-
leysi verið til þess fallið, aí
ekki náðist sá árangur, sem
unnt hefði verið að ná, e
öðruvísi hefði verið að málinu
staðið.
Einsdæmi er, að þingflokku1
stjórnarliðs lýsi fyrst mil]'
400 — Æ G I R