Dýraverndarinn - 01.12.1938, Qupperneq 5

Þegar klukkurn-
ar hringja inn
heilög jól, er sem
stundar fegurÖ
færist yfir mann-
lífitS. Góðleikur,
miskunsemi og
samúð grípur
hjörtun, svo að í
engan annan tíma
virðist viðleitnin
rikari og almenn-
ari að vera læri-
sveinar hans, sem
sagði, að á því
skyldu hans fylgj -
endur þekkjast, að
þeir bæru elsku
hver til annars.
Þá minnast menn hinna bágstöddu, þeirra, sem í
myrkri sitja, — það hefir sýnt sig, — og þá þrá
menn að breiða um sig ljós líknar og kærleika, og
því uppskera menn ])að einmitt jafnframt ])á, að
verða ríkastir að innri gleði.
Þetta er kærleikslögmál Krists, konungs jólanna.
Og er vér nú beinum huganum til hinna fyrstu
jóla, þá minnumst vér þess, að „hann var i jötu
lagöur lágt“, og hvíldi i reifum sínum hina fyrstu
nótt i lágum dýrastalli. Og er hann óx upp, þá náði
elska hans til alls hins skapaða, l)æði manna og
málleysingja. Hann nefndi sig „hirðinn góða“ og
hann tók margar líkingar úr lífi dýranna, er sýna
oss, hversu samúS hans og mildi náSi einnig til
þeirra þörfu þjóna.
Munum það nú á þessum jólum, og sýnum það
í verki öll, sem umgöngumst dýr, eða höfum þau
í umsjá. Leyfum einnig þeirn að verða aðnjótandi
jólagleði vorrar, með því að láta þeim í té þá beztu
aðhlynning og umönnun, sem í voru valdi stendur.
Það mun vissulega gefa oss ríkari jól, ríkari af anda
hans, sem þau eru helguð.
Eg þekkti fjósamann á NorSurlandi. sem ekki lét
sér það nægja, að njóta sjálfur jólanna inni i bað-