Dýraverndarinn - 01.10.1940, Page 8

52
DÝRAVERNDARINN
Týrus minn náSi ekki háum aldri. Eftir aí5 eg
hætti aíi mestu vörslu og fjárgeymslu og a'Srir tóku
viS, þótti hann óþarfahundur á heimilinu. Var hon-
um óljúft aS íylgja öSrum en mér, eSa hlýSa skip-
uiium þeirra. VarS eg því aS sjá honum á bak
fyr en eg viidi. En minningu hans hefi eg geymt.
Og jafnan er eg kynnist vitrum dýrum, dettur mér
hann í hug.
Hæfileikar, vit og göfgi margra dýra er í engu
minni mæli, en sumra manna og jafnvel meiri. Þau
vantar aSeins máliS.
Eg get ekki trúaS því, að svo þroskaSar sálir
(eg leyfi mér aS nota þaS orS) slokni út viS and-
látiS.
Eg vona því, aS Týrus minn bíSi mín handan
viS hafiS og fagni mér, þegar þangaS kemur. Og
ef til vill fæ eg þá eitthvaS aftur af þvi, sem eg
hefi týnt.
12. mars 1940.
Stgr. Davíðsson.
Fagurlitur fugl og vitur.
SíSastliSiS haust, 25. sept., bar svo viS, er eg
gekk hér niSur í bæinn fram hjá garSi Bindindis-
hallarinnar, aS smáfugl einn flaug eins og örskot
fram hjá mér, irin í garSinn. Hélt eg í fyrstu aS
þetta hefSi veriS máríuerla, en viS nánari athugun
virtist mér ólíklegt aS svo væri, svona seint á sumri:
þær væri allar farnar. Eg gekk því aS garSinum
og sá, aS fuglinn sat á trégrein einni, rétt hjá
mér. Svona fagurlitan fugl hafSi eg naumast séS
áSur. — Nákvæma lýsingu af honum þarf eg ekki
aS gera í þetta sinn, þvi hana er aS finna í síSasta
tölublaSi NáttúrufræSingsins, t. d. stærS hans, liti
og fleiri einkenni; þar er og mynd af honum. —
Fuglinn sat þarna á greininni aS eins fáein augna-
blik, og hvarf mér sjónum. SíSar um daginn hitti
eg hr. Magnús Björnsson fuglafræSing og sagSi
honum frá því, sem fyrir mig hafði boriS. Magnús
fór síSar um daginn þangaS niSur eftir, til aS svip-
ast um, hvort hann yrSi fuglsins eigi var, en þa'S
varS árangurslaust. Þá fékk eg nokkra drengi úr
Fuglavinafélaginu Fönix, til þess aS leita þarna í
garSinum og næstu görSum, en þeir urSu heldur
eigi neins vísari um hann. Eg var því orSinn alveg
afhuga því, aS sjá þennan fugl oftar. En níu dög-
um síSar, 4. okt., hringir hr. Einar Stefánsson skip-
herra til mín og segir, aS stúlka ein á heimili hans
hafi fundiS „kanarífugl“ í garSi einum hér nálægt,
og spyr mig, hvaS hann eigi aS gera viS hann. Sam-
tali okkar lauk meS því, aS eg sendi honum fugla-
búr mitt, og fuglinn lenti því hér. Nú hefir hann
veriS hér síSan og er því eins árs afmæli hans, hér
hjá okkur, í dag. —
Rúmsins vegna verS eg aS sleppa þvi í þetta sinn,
aS segja frá einkennilegu atviki e-inu, er fyrir kom
hér á heimili mínu snemma morguns þennan sama
dag, sem fuglinn kom hér, kl. 8 aS kveldi hins 4.
október 1939, en þaS sýnir, aS það hefir verið fyrir-
fram ákveðið af einhverjum öSrum en okkur, aS
hér skyldi hann lenda. Afmælis þessa kæra vinar i
dag, vildi eg minnast meS því aS segja lesöndum
Dýraverndarans og einkum börnum þeim, er lesa
þetta vinsæla tímarit, frá háttsemi þessa litla dýrs,
vitsmunum þess og stundvislegri reglusemi, sem
þaS heimtar sjálft aS viS þaS sé höfS og í öllu því,
er þaS varSar.
ÞaS kom brátt í ljós, aS hér var um „siðaSan
náunga“ aS ræSa, vel taminn og tálfagran gest, en
hvaSan kominn og á hvers vegum vissj enginn
né veit. Svo eru siSvenjur hans sýnilegar öllum
þeim, er eftir þeim taka, aS þær dyljast engum, enda
Iiafa mörg börn, er hingaS hafa komiS og séS hann,
veriS glöggskygn á þær og þótt gaman aS.
Fuglinn heitir Sisik (á norsku), en viS nefnum
hann Sísí. Hann er söngfugl sæmilegur og óspar
á aS syngja. Um árris hefur hann raust sína og er
sí-syngjandi allan daginn, nema nokkurn hluta sum-
arsins, enda fer hann þá úr fjöSrum. Einni eSa tveim
stundum síSar en hann vaknar og verSur var viS
aS einhver maSur er korninn á stjá, steinþagnar
hann, og bíSur þess, aS búr hans sé flutt fram í
eldhús, Þar situr hann svo i makindum meSan al-
gengustu eldhússtörfin fara fram, tekur vandlega
eftir öllu því, er fram fer í kringum hann og veltir
vöngum yfir því. En þegar hann sér, aS nú eigi
aS fara aS sinna honum, gefa honum „mat hans og
engar refjar“, volgt vatn í baSkeriS o. s. frv., tekst
hann allur á loft, tistir hátt og hoppar um búriS
uns „alt er í lagi“, en þá er líka óspart tekiS til
matar, og má segja, aS máltíSin standi yfir allan
daginn og sleitulaust til kl. 7 aS kveldi, en þá er
Hka kominn „háttatími" hans. Stundvislega kl. 7
lætur hann vita, hvaS nú beri aS gera: „Ekkert