Dýraverndarinn - 01.10.1940, Blaðsíða 10

54
DÝRAVERNDARINN
Fjárrekstrar
hingað til bæjarins nú í haust hafa gengrð mjög a‘5
óskum, a5 því er séð verður, og miklu betur en við
mátti búast, eftir reynslu undanfarinna ára. Hafði
stjórn Dýraverndunarfélagsins gengist fyrir því
(sjá síðasta lilað), að búið yrði í haginn fyrir fjár-
rekstramenn á leið þeirra hingað, og einkum lagt
á það ríka áherslu, að liðkað yrði til á þann hátt,
að víkja mætti með fjárhópana af þjóðbrautum sem
allra víðast og komast meðfram þeim hindrunar-
laust. Sneri formaður D. í. sér til ríkisstjórnarinn-
ar og mæltist til þess, m. a. sakir hinnar óvenju-
legu umferðar á vegunum i nánd við höfuðstaðinn,
að lagfært yrði meðfram þeim, svo að komast mætti
þar greiðlega með rekstra. Sýndi stjórnin (landbún-
aðarráðherra) fullan skilning á málinu og lagði
fram nokkur þúsund krónur af almannafé, til þess
að girðingar yrði færðar úr stað, þar sem þurfa
þætti, gamlir vegir ruddir og ýmsum hindrunum rutt
úr vegi. Árangur þessarar viðleitni varð mikill og
góður. Mun jafnvel mega svo áð orði kveða, að
rekstrarmenn hafi ekki orðið fyrir neinum veru-
legum töfum, mestmegnis farið utan akljrautanna
og komist það mjög greiðlega, sakir umbóta þeirra,
sem gerðar höfðu verið. En þar sem ekki varð hjá
því komist, að fara akvegina, spöl og spöl, munu
bílstjórar, jafnt breskir sem íslenskir, hafa sýnt
fulla tilhliðrunarsemi. Eitthvað kann þó að hafa
út af því brugðið og stöku bílstjórar sýnt lítinn
skilning í þessum efnum og litla þolinmæði, og
þykir ekki orð á því gerandi. — Er þess að vænta,
að tilraun sú, sem hér hefir gerð verið með ágæt-
um árangri, verði til þess, að ruddir verði — þar
sem mest er þörfin — sérstakir vegir fyrir' sauð-
fjárrekstra á leið til slátrunarhúsa. Reiðvegir i nánd
við akbrautir, eins og t. d. hér í Mosfellssveitinni,
geta orðið rekstrarvegir framvegis, það sem þeir
ná. en á öðrum stöðum, þar sem akbrautir hafa verið
notaðar hingað til, verða að koma sérstakir fjár-
rekstra-vegir. Mun víða um land haga svo til, að
kostnaður þurfi ekki að verða mjög rnikill.
í byrjun sláturtíðar var hlutaðeigöndum birt svo-
hljóðandi
„TILKYNNING
frá ríkisstjórninni, varðandi rekstur sláturf jár
til Reykjavíkur og Hafnarfjarðar.
Vegna óvenju mikillar bifreiðaumferðar á veg-
inum frá Ölfusá til Reykjavíkur, eru fjárrekstrar-
menn á þeirri leið beðnir að halda rekstrunum utan
þjóðvegains, þegar þess er kostur. Girðingar, sem
voru meðfram veginum, hafa verið færðar fjær á
stóru svæði í Ölfusi, og frá Geithálsi að Rauðavatni.
Þá hefir gamli vegurinn yfir Hellisheiði niður í
Hellisskarð hjá Kolviðarhóli verið varðaður. Enn-
fremur varðaður rekstrarvegur frá Kolviðarhóli
niður fyrir Sandskeið. Síðan skal farinn reiðvegur-
inn meðfram þjóðveginum, fyrir sunnan Lækjar-
botna, hjá Lögbergi niður að Hraunsnefi hjá Gunn-
arshólma. Þaðan reiðvegurinn áfram niður fyrir
Árbæ, yfir skyndibrú á Elliðaánum fyrir neðan raf-
stiiðina. Siðan yfir hólmana fyrir sunnan skeiðvcill-
inn, yfir á Sogaveg og niður á Háteigsveg hjá
vatnsgeyminum.
Vegna mikillar umferðar á Mosfellssveitarvegin-
um, skulu þeir, sem koma yfir Þingvöll með rekstra,
halda gamla Þingvallaveginn að Geithálsi, og síðan
sömu leið og fyrr segir.
Umferðalögregla verður á vegunum og veitir fjár-
rekstramönnum leiðsögn, t. d. um rekstur úr Kjós
og af Kjalarnesi, og frá Elliðaánum til Hafnar-
fjarðar."
Hugleiðing.
Léttu bróður þins byrði,
það er betra en alt.
„Léttu bróður þins byrði.“ Þegar maður lítur á
setningu þessa, verður manni ósjálfrátt á að spyrja:
Er þetta boðorð ekki starfandi afl í þjóðfélagi voru?
Hefir ekki mikið verið unnið að því, að létta byrðar
þeirra, er bágt eiga? Jú, vissulega á sumum sviðum.
Það er mikill munur á kjörum fátæklinga og þeirra,
er bágt eiga, hjá því sem áður var: Jafnvel þeir,
sem undirokaðir voru, hafa nú völd á borð við þá,
sem voru svo að segja einvaldir áður. Flest er breyt-
ingu undirorpið, en ekki þó alt. Mér dettur í hug
eitt, sem tímanum hefir ekki tekist að vinna sem
skyldi. Það er, að meðferð á dýrunum breytist til
batnaðar. Þó ættu þau það sannarlega skilið, þessir
vinir okkar, sem við höfum svo mikið gagn af,
þessar verur, sem engum vilja mein gera. Gagn-
vart dýumum breytir stór hluti þjóðarinnar öðru
vísi er vera bæri, og meðan það breytist ekki til