Dýraverndarinn - 01.02.1955, Page 6

2
DÝRAVERNDARINN
TILLESENDANNA
Þegar ég gaf kost á aS taka við ritstjórn Dýra•
verndarans og freista þess, hvernig til tœkist
hjá mér um það starf, var þaS fyrst og fremst fyrir
þœr sakir, a3 ég vildi gjarnan geta stuSlaS aS bœttri
meSferS og líSan dýranna og vakiS lijá sem flest-
um löngun til aS umgangast þau, liuga aS þeim
og sýna þeim umhyggju, en alls ekki vegna þess,
aS ég teldi mig öSrum hæfari til aS stjórna slíku
blaSi sem Dýraverndaranum. Ég hef ávallt liaft
yndi af dýrum, veriS mjög hneig&ur fyrir aS kynna
mér háttu þeirra og vil lielzt hafa fugla og ferfœtl-
inga í kringum mig daglega, eftir því sem viS
verSur komiS, en liins vegar er mér þaS Ijóst, aS
mig skortir sitthvaS til þess aS verSa svo nýtur
ritstjóri málgagns dýravina sem œskilegt liefSi veriS.
Ég er t. d. enginn frœ&ima&ur í nátlúruvísindum,
og ég er ekki svo kunnugur dýraverndunarrnálunum
sem skyldi.
Dýraverndarinn þarf aS vera vel úr gar&i gerS-
ur. Hann þarf aS standa vörS um allt, sem unnizl
liefur á um dýravernd, benda á nytsamleg nýmœli
og gœta þess í hvívetna, eftir því sem lionum er
unnt, aS misferli um meSferS dýra séu ekki látin
óátalin. Hann frarf aS frœSa, leiSbeina og örva,
vara viS og einnig refsa. Hann verSnr aS kapp-
kosta að vekja ábyrgSartilfinningu eldri og yngri
gagnvart liinum vœngjuSu eða ferfœttu málleys-
ingjum og opna augu barna og unglinga fyrir
þeim unaSsauka, sem því fylgir, aS umgangasl hús-
dýrin sem vinur — og fyrir þeirri djúpu gleSi,
sem er samfara náinni athugun á lífi og liáttum
þeirra fugla og ferfœtlinga, sem maSurinn hefur
ekki tamiS. FrœSsla og gagnrýni verSa að hald-
ast í hendur í blaSinu, og þaS þarf aS vera skemmti-
legt og aðlaSandi, ekki sízt meS tilliti til barna
og unglinga.
En engum einum manni tekst að gera blaðiS
þannig úr garði, sem hér hefur veriS lýst. Til þess
aS þaS megi verða þannig — eða a3 minnsta kosti
nálgast þaS — þarf ritstjórinn aS njóta lijálpar
og lei&beiningar allra dýravina þessa lands. ungra
og aldinna, frœ&imanna og leikmanna. Menn þurfa
að gera stjórn Dýraverndunarfélags íslands eSa
Dýraverndaranum aSvart um misferli og afbrot
gagnvart dýrunum, menn verSa að senda blaS-
inu rökstuddar og stundum jafnvel vottfestar grein-
ar eða skýrslur um slík mál og ábendingar um
tómlœti og vanrœkslur. Menn þurfa aS gera grein
fyrir hugmyndum sínum til umbóta, senda blaS-
inu liugleiðingar sínar um dýrin, athuganir á lífs-
lúíttum þeirra, sögur af vitrum dýrum eSa sér-
kennilegum og frásagnir af skrýtnum og skemmti-
legum fyrirbrigðum í ríki dýranna, taminna og
villtra. Þá er og ekki aSeins œskilegt, heldur bein-
línis nauðsynlegt, aS lesendurnir sendi Dýravernd-
aranum skemmtilegar myndir af fuglum og fer-
fœtlingum.
Börn og unglingar eSa aðrir þeir, sem lítt hafa
fengizt við ritstörf, mega ekki liika við að senda
upplýsingar eSa frásagnir, greinar um nýmœli eða
annaS, sem ákjósanlegt er aS komist á framfœri. Ég
mun taka öllu slíku meS þökkum og laga þaS, sem
laga þarf, jafnvel taka þakksamlega því, sem
sent er, þó aS það sé aSeins efnivi&ur í grein eða
sögu — einungis ef efniviðurinn er nothæfur.
Ég vil eiga sem bezta samvinnu viS alla um
þessi mál, fyrst og fremst stjórn Dýraverndunar-
félags íslands og alla þá, sem löggœzlu og öryggis-
ráSstafanir um dýravernd hafa meS höndum, svo
sem lögreglustjóra og forSagœzlumenn, en einnig
bœndur landsins, kennara og aSra fræSara þjóS-
arinnar, mœðurnar, sem eiga aS ala upp börnin
og síSust en ekki sízt börn og unglinga. Og aftur
vil ég taka þaS fram, að unga kynslóSin getur
óhrædd sent mér efni, hugleiSingar sínar um dýr
og dýravernd, sögur af dýrum, vísur um dýr og
fyrirspurnir um sittlivaS, sem börn eSa unglinga
fýsir aS vita um dýrin og hætti þeirra. Á allt slíkt
mun ég líta meS velvild og áhuga.
Ég mun og fúslega taka lei&beiningum og aS-
finnslum, sem reistar eru á góSum og gildum rök-
um, og loks vil ég láta þess getiS, að takist mér
ekki að gera blaðið svo úr garSi, að viðunandi
verði talið, mun ég af sjálfsdáðum láta af rit,stjé>rn
þess.
Lindarbrekku í Fossvogi 28. febrúar 1955.
Guðmundur Gíslason Hagalín.