Dýraverndarinn - 01.11.1948, Blaðsíða 9

DtRAVERNDARINN
55
vesalings kvikugengnu liestum liafi verið
lcomið úr sporunum, þegar síga tók á seinni
hluta ferðarinnar. Vitanlega hljóta þeir að
hafa verið fyrir löngu hættir að geta gengið,
áður en.þeir voru orðnir lireinlega dauðans
matur. Fleira af þessu tagi eða þessu iíku
mætti nefna, þó að það verði ekki gert liér
að sinni.
Blaðagreinar um illa meðferð
á dýrum ásamt pólitík.
Um þelta mál hefur margt og mikið verið
rætl og ritað. En i flestum blaðaskrifunum er
|>að ekki fyrst og fremst sú niðingameðferð,
sem lirossin urðu fyrir, sem tekin er lil at-
liugunar, heldur ýmislegl annað fremur, og
mörg þeirra liafa hlandazt magnaðri pólitík
og sums staðar illkynjaðri — liggur mér við
að segja. Svo ákaft liefur liið pólitíska hnútu-
kast verið í sumunx þessum hlaðagreinum, og
svo eindregið ha'fa trúnaðarmenn stjórnarinn-
ar i þessum hrossakaupum verið afsakaðir, sér
í lagi aðalmaðurinn, Gunnar Bjarnason,
hrossaræktarráðunautur, að liöfundum grein-
anna hættir við að gera lítið úr þeirri óþokka
meðferð, sem hestarnir urðu fyrir. Er það auð-
sjáanlega mest af ótta við það, að málstaður
trúnaðarmannanna, fyrsl og fremst Gunnars
Bjarnasonar, versni að öðrum kosti.
— Það láðist raunar að járna nokkra liesta
á afturfótunum, segir í einu hlaðinu. Það var
nú allt og sumt liggur i orðunum. Hitt varasl
Jilaðið aftur á móti að nefna, livaða afleið-
ingar það hafði, að hestarnir voru ekld járn-
aðir.
Það voru aðeins fimm hross,
sem varð að drepa.
í annarri blaðagrein er tekið svo til orða:
„Að um grimmdarfulla meðferð á þeim
lirossum, sem nýlega voru flutt til Póllands,
Jiafi verið að ræða, er að mestu tilliæfulaust.
Það sanna i málinu er, að fimm liross, sem
t'ekin liöfðu verið ójárnuð á afturfótunum,
fóru mjög illa og varð að drepa þau, er suður
kom.“
Það er engin óraleið norðan úr Húnavatns-
sýslu og suður á Alcranes, samt er búið sama
sem að murka lífið úr þessum fimm hestum
með liraklegri meðferð á þessari leið. En
greinarliöfundi virðist ekki vaxa það mjög i
augum, og liyggst liann að sanna, að það sé
að mestu tilhæfulaust, að þessir liestar liafi
verið beiltir grimmdarfullri meðferð. Að
inestu tilhæfulaust er að visu óákveðið orða-
lag, enda virðist aðalsönnunin vera sú, að ekki
skyldi þurfa að drepa fleiri liesta en þessa
fimm vegna meðferðarinnar á leiðinni suður.
Þessi viðleitni til að draga fjöður yfir sann-
leikann um meðferðina á hestunum i þvi skyni
að firra Gunnar Bjarnason allri tortryggni, er
þeim mun lalcari en annars væri vegna þess,
að liún er þarflaus og liefur því öfug áhrif
við það, sem til er ætlazt. Gunnar þessi
Bjarnason sá elrlvi um rekstur hestanna
suður. En i þessum rekstri gerðist allt
það versta og liörmulegasta, sem átti sér stað
i sambandi við þessi hrossakaup.
Það er lítilmótlegt og ósamboðiö siðuðum
mönnum að vera bendlaður við illa með-
ferð á dýrum eða mæla slíku bót.
Nýlega var komizt svo að orði i málgagni
danskra dýravina, að almenningur þar i landi
liti svo á, að ill meðferð og misþyrmingar á
dýrum væru flestu öðru liegningarverðu at-
Iiæfi illmannlegra og teldi slíkt meðal þeirra
ótuktarverka, sem allir sæmilega siðaðir menn
álitu sér eigi aðeins ósamboðið að vera hendl-
aðir við á einn eða annan liátt, lieldur og for-
dæmdu afdráttarlaust. Svipað almenniugsálit
virðist og rikjandi i þessum efuum lijá okkur
íslendingum. En sé það rétt atliugað, hafa
sannarlega verið ógeðug öfl lil slaðar, þar sem
þessi umræddu markaðsliross voru seld og
lveypt og rekin til skips.
Niðurlag.
Skal svo ekki fjölyrða nánar um þetta
hörmuleg'a mál að sinni. En Dýraverndarinn
mun flytja lesendum sinum fregnir af því
lielzta, sem lcann að verða sagt eða ritað um
það framvegis, þar á meðal af væntanlegum
réttarrannsóknum, þegar þar að kemur.
15. nóvember 1948.
S. H.