Dýraverndarinn - 15.07.1918, Blaðsíða 8

72
DÝRAVERNDARINN
enda var þar umferö íítil, — varS hesturinn drengjunum óviö-
ráSanlegur og rauk af statS. Drengurinn sem stýrSi neytti allr-
ar orku til atS stööva hann, en gat viS ekkert ráðiS. Af tilvilj-
un bar þarna a‘ö fulloröin mann, sem ná'Si i tauminn á hest-
inum og gat stöövað hann.
Drengirnir, sem voru í vagninum, voru á aS giska 8—io
ára, og kváöust þeir vera sunnan af Grimsstaöaholti, en eigandi
hestsins héti Sigurður. Þeir voru látnir fara niSur úr vagn-
inum, og beSnir aö skila til eiganda, aö þeir mættu ekki koma
aftur í bæinn meö þenna hest fyrir vagni. En verður því
hlýtt? Þaö er bágt að segja.
En er nú ekki betra a'ö byrgja brunninn, áöur en barniö
dettur í hann, og banna stranglega allan akstur um götur
bæjarins með börnum fyrir ökumenn? Ekki nóg meö aö banna.
Þaö veröur aö taka hvern þann vagn og hest, sem ekið er þannig
um götur bæjarins og láta eiganda sæta ábyrgö fyrir lögreglu-
brot. Þaö eitt mundi duga til aö gera almenningi skiljanlegt,
aö ekki stæði á sama, þó aö börnuin væri stofnað í lífsháska
meö því aö gera þau aö ökumönnum, og saklausu fólki, sem
um göturnar gengur.
GLEPSUR
úr fyrirlestri, er frú Ingunn Einarsdóttir hélt í Reykjavík
og aö Þjórsártúni.
---------Viö ættum oftar en við gerum, aö muna eftir því,
í umgengninni við dýrin, að margt er sameiginlegt meö þeim
og okkur mönnunum. Þau hafa flestar hinar sömu kendir og
maöurinn, bæöi líkams- og sálarlegs eðlis, sem aö mörgu leyti
standa kendum mannsins lítiö neöar, ef það er þá nokkuö.
Fara því skilyröin fyrir hinni líkamlegu líðan mjög saman
hjá mönnum og dýrum.
Manninn hungrar og þyrstir. Þaö gerir dýrin líka. Maöur-
inn þreytist. Dýrin þreytast líka, Manninn syfjar. Dýrin syfjar