Dýraverndarinn - 01.03.1930, Side 13

DÝRAVERNDARINN
7
Yfir fáksins bleiku bein,
bezt sem hæfir vini,
vil eg litla ljóSagrein
leggja í þakkar skyni.
SíÖan eg fékk þann kosta-klár,
kappgj arnan, óvæginn,
þrettán hafa þokast ár
þagnar- frarn í -sæinn.
Gaf eg fyrir hann gjöldin tvenn:
grip og hrannar-loga,
djarfa man eg dánumenn
Daníel og Boga!*
Þá var bæÖi hop og hik
hrundið frá með staupum,
enda voru engin svik
í þeim hesta-kaupum.
Lýtafár var búkur blakks,
bógahár og þéttur,
sex þá ára haukur hnakks,
háragljár og sléttur.
Hálsi lyfti lista vel,
löppum klipti vanginn;
taumum svifti .... tugði mél,
tölti’ og skifti um ganginn.
Bylti hnjótum, reif upp rót,
röskur, skjótur, fljótur;
á lausagrjóti frægri fót
fann ei klóta-brjótur.
Þyrfti ’ann fara hörzl og hraun,
hreyfði snarleik mestum.
Sinnar bar í sjón og raun
samtíðar af hestum.
Yfir hrjónur hljóp í loft,
hlumdi i grónum börðum;
tindruðu grjón af eldi oft
undan skónum börðum.
* Daníel Daníelsson, fyrrum ljósmyndari, og Bogi Þórð-
arsön, þá bóndi á Lágafelli.
Ef að handa boðorð braut,
— bar ei grand á hiki —
óstöðvandi þá hann þaut,
þeytti’ upp sandi’ og ryki.
Góður heiða hjarnið tróð,
hlaupagreiður, þvalur.
Móður breiðar yfir óð
eins og reyðarhvalur.
* *
*
Köld þá dundi hrið um haust,
hvítnaði Þundar-svanni,
voru stundum tökin traust,
er tókstu undir manni.
Meðan njóta einir yls,
aðrir hljóta’ að vinna ....
í nauða hótum norðan byls
naut eg fóta þinna.
Þig var yndi æ að sjá
út á bala’ og í lautum.
.... Njóttu hvildar, horfinn frá
heimsins grýttu brautum.
Páll Guðmundsson,
Hjálmsstöðum i Laugardal.
Fíll bjargar barni.
í Svíþjóð var maður nýlega á fer'S með ýmis dýr,
sem hann var að sýna, þar á meðal nokkra fila. Einu
sinni fór smádrengur út á götuna þar sem fílarnir
fóru um, og héldu allir, að þeir mundu traðka hann
til bana. En einn fíllinn gerði sér lítið fyrir, tók dreng-
inn upp með rananum og lagði hann niður á gang-
stéttina ómeiddan. — („Fálkinn").
Fundvís hundur.
Bóndi nokkur í Bandaríkjunum týndi fölskum
góm, er hann var að heyskap. Skömmu síðar fann
hundur hans góminn og kom með hann til eiganda
síns. — (,,Morgunblaðið“).